... Ο Μελκάμου τήρησε την υπόσχεσή του στις γυναίκες της ακροποταμιάς και πήγε να τις επισκεφθεί. Ο άνδρας τους ο Γουόλτε, δεν ήταν στο σπίτι, αλλά ήταν εκεί οι ίδιες γυναίκες που είχε συναντήσει στο ποτάμι. Ηταν κι οι τέσσερις δικές του γυναίκες. Ηθελαν όμως να ακούσουν τι είχε να πει ο Μελκάμου και μάζεψαν τα παιδιά τους γύρω τους ενώ εκείνος εξηγούσε το μήνυμα του ευαγγελίου.
Πριν φύγει, τις κάλεσε να φέρουν τον άνδρα τους και τα παιδιά τους στο σπίτι του την Κυριακή, όπου θα μπορούσαν να ακούσουν περισσότερα. Ηρθαν. Πριν περάσουν πολλές Κυριακές, ο Γουόλτε πήρε απόφαση να ακολουθήσει τον Χριστό.
Ο Μελκάμου στη συνέχεια έκανε πολλές επισκέψεις στον Γουόλτε για να τον καταρτίσει και να τον στηρίξει. Οπως κι οι γείτονές του, ο Γουόλτε θεωρούσε τη μπύρα φαγητό και τα οινοπνευματώδη απαραίτητα. Ηταν γι’αυτό αδιανόητο να μην προσφέρει ποτό σ’ένα επισκέπτη του. Ηταν εξίσου αδιανόητο για έναν επισκέπτη να αρνηθεί. Ο Μελκάμου έλυσε το πρόβλημα παίρνοντας το φλασκί με τα δυο του χέρια και βάζοντάς το δίπλα του την ώρα που δίδασκε.
- Πιες! Διέκοπτε ο Γουόλτε.
- Σε παρακαλώ, συγχώραμε αν δεν πίνω σήμερα, απαντούσε ο ευαγγελιστής. Μου επιτρέπεις να σου εξηγήσω γιατί μετά;
Η ευγένεια απαιτούσε να δεχτεί την παράκληση του φιλοξενούμενού του χωρίς συζήτηση κι η μικρή ιεροτελεστία έγινε θεσμός κατά τις επισκέψεις του Μελκάμου. Με το πέρασμα του χρόνου, το όλο θέμα των ποτών θα λυνόταν καθώς οι πιστοί θα αυξάνονταν σε αριθμό και θα μάθαιναν από την Αγία Γραφή πως ορισμένες πλευρές της προηγούμενης ζωής τους συγκρούονταν με την καινούργια τους Χριστιανική ζωή.
«Ο Ανεμος του Θεού» R. J. Davis, σελ. 119
