Σχόλιο : Στην Πρωτεύουσα του Φιλελευθερισμού τις ΗΠΑ τα πράγματα πηγαίνουν στην αντίθετη κατεύθυνση απ' ό,τι στην πατρίδα μας. Καταργήθηκε ο Νόμος του 1973 για τις αμβλώσεις μετά από περίπου 50 χρόνια. Εξ αιτίας του Νόμου αυτού βρήκαν τον θάνατο στην μήτρα, μόνο στην Αμερική, πάνω από 70.000.000 μωρά. Αυτή η ανθρωποθυσία συμβαίνει και στην πατρίδα μας από το 1986 με τον Νόμο 1609 περί Τεχνητής διακοπής της εγκυμοσύνης, βάφοντας τα χέρια των Ελλήνων με το αίμα των παιδιών τους. Αποτελεί την κύρια αιτία του δημογραφικού προβλήματος της χώρας μας.
Αναγκαία συνθήκη για να υπάρξουν στο άμεσο μέλλον Έλληνες είναι να καταργηθεί άμεσα ο Νόμος αυτός, γιατί διαφορετικά σε μερικές δεκαετίες θα υπάρχει Ελλάδα αλλά δεν θα υπάρχουν Έλληνες.
Όπως διαβάζουμε και στο παρακάτω άρθρο στις ΗΠΑ φαίνεται ότι είναι θέμα χρόνου και η ανατροπή του Νόμου για τον γάμο των Ομοφυλοφίλων από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.
Αντίθετα στην πατρίδα μας όλο το πολιτικό σύστημα είναι αναφανδόν υπέρ των αμβλώσεων και της ατζέντας των ΛΟΑΤΚΙ+. Τελευταία, σημείο αναφοράς αποτελεί ο γάμος των ομοφυλοφίλων και η παρελκόμενη τεκνοποίηση από το ένα μέλος του ομοφυλοφιλικού ζεύγους.
Ας υποθέσουμε ότι ένα ζεύγος ομοφυλοφίλων αρσενικού γένους, μέσω παρένθετης μητέρας, αποκτά ένα αγοράκι. Αυτό το αγοράκι θα ζει με τον πραγματικό του πατέρα και τον σύντροφό του, χωρίς να υπάρχει μέσα σε αυτή την "οικογένεια" γυναικεία παρουσία με ότι αυτό συνεπάγεται για το παιδί. Ακόμη χειρότερα θα έχει στερηθεί το παιδί για όλη του την ζωή, την πραγματική του μητέρα και μάλιστα όχι για λόγους ανωτέρας βίας, π.χ. λόγω θανάτου.
Αυτή η στέρηση, με αυτούς τους όρους, αν δεν είναι κακοποίηση του παιδιού, τότε τι είναι; Τι θα απαντήσει ο πατέρας όταν κάποια στιγμή το παιδί θα τον ρωτήσει, που είναι "η μητέρα μου και με ποιο δικαίωμα μου την στέρησες".
Μερικά χρόνια πριν θεωρούσαμε τουλάχιστον δυσάρεστο το παιδί να μην μεγαλώνει με την μητέρα του αλλά με μητριά. Φαντασθείτε πόσο περισσότερο δυσάρεστο και κακοποιητικό για το παιδί θα είναι να μεγαλώνει με "μητριά αρσενικού γένους".
Είναι προφανές ότι οι πολιτικές υπέρ των Αμβλώσεων και του γάμου των Ομοφυλοφίλων δημιουργούν ακόμη περισσότερα αδιέξοδα στο μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας που είναι το δημογραφικό. Το πολιτικό σύστημα της χώρας ερχόμενο σε αντιπαράθεση με την κοινή λογική υποστηρίζει τις αμβλώσεις και την ατζέντα των ΛΟΑΤΚΙ+. Παρά τις αντιδράσεις, θα βρει ευκαιρία (π.χ. κατά την διάρκεια μιας οικουμενικής κυβέρνησης) να επιβάλλει τον γάμο των ομοφυλοφίλων και να νομοθετήσει έτσι, υπέρ πολιτικών οι οποίες είναι παρωχημένες, όπως καταδεικνύει η πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ. Παρωχημένες πολιτικές σημαίνει παρωχημένοι πολιτικοί, ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος.
Δυστυχώς σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, η λογική έχει πλέον αποδημήσει, από αυτόν τον τόπο.
Θα είναι ο "γάμος" των ομοφυλοφίλων η επόμενη μεγάλη ανατροπή
στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ;
Πριν από την έκδοση της επίσημης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την ανατροπή της απόφασης του Νόμου για τις Αμβλώσεις (Roe κατά Wade), ο Πρόεδρος Μπάιντεν προέβλεψε ότι ο "γάμος" ατόμων του ιδίου φύλου θα είναι η επόμενη ανατροπή. Σε δήλωσή του τον Μάϊο ανέφερε τα εξής :
"Δεν είναι μόνο η βαναυσότητα(;;;) της αφαίρεσης του δικαιώματος μιας γυναίκας να ορίζει το σώμα της ... αλλά επίσης, αν διαβάσετε την γνωμοδότηση ... ουσιαστικά λέει ότι δεν υφίσταται τέτοιο δικαίωμα (δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή). Αν αυτό ισχύει ... σημειώστε τα λόγια μου: Θα ακολουθήσει η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου για τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου".
Είχε δίκιο;
Από τη μία πλευρά, ο δικαστής Samuel Alito κατέστησε σαφές, στην γνωμοδότηση της πλειοψηφίας, ότι η ανατροπή του Roe κατά Wade ήταν διαφορετική από άλλες υποθέσεις που το Δικαστήριο θα μπορούσε να επανεξετάσει στο μέλλον, καθώς αφορούσε "πιθανή ζωή"[1].
Όπως εξήγησε ο David French :
"Σε απλά αγγλικά, ο Alito υποστηρίζει ότι η άμβλωση είναι δραματικά διαφορετική από τις περιπτώσεις που αφορούν γάμο, επειδή η άμβλωση συνεπάγεται βλάβη σε ένα μη συναινετικό μέρος, την "πιθανή ζωή" (για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα από τον Roe) του αγέννητου παιδιού. Ο διαφυλετικός γάμος περιλαμβάνει συναινούντες ενήλικες. Το ίδιο και ο γάμος των ομοφυλοφίλων. Ένα άτομο συναινεί στη χρήση αντισύλληψης. Οι προηγούμενες περιπτώσεις προστατεύουν τη συναινετική σεξουαλική δραστηριότητα των ενηλίκων".
Από την άλλη, στη σύμφωνη γνώμη του στην υπόθεση Dobbs[2], ο δικαστής Clarence Thomas προέτρεψε το Δικαστήριο να επανεξετάσει προηγούμενες αποφάσεις του Δικαστηρίου σχετικά με τον "γάμο" μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και τη χρήση αντισύλληψης. Έγραψε:
"Σε μελλοντικές υποθέσεις, θα πρέπει να επανεξετάσουμε όλα τα προηγούμενα αυτού του Δικαστηρίου για την ουσιαστικώς δίκαιη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων των Griswold, Lawrence και Obergefell ... ."
Με απλά λόγια, ο δικαστής λέει :
"Σύμφωνα με την ουσιαστική απονομή δικαίου, οποιαδήποτε απόφαση είναι «αποδεδειγμένα εσφαλμένη» πρέπει να διορθωθεί, [...] έχουμε καθήκον να «διορθώσουμε το σφάλμα» που διαπιστώνεται σε προηγούμενες υποθέσεις".
Προσωπικά, ανεξάρτητα από το ποιος νομικός ισχυρισμός είναι σωστός (όσον αφορά τον Alito ή τον Thomas), ελπίζω πραγματικά ότι το Δικαστήριο θα επανεξετάσει την απόφαση Obergefell[3]. Αλλά αυτό δεν οφείλεται σε εχθρότητα που έχω απέναντι στους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες. Είναι απλά επειδή το Δικαστήριο δεν είχε καμία δουλειά να επαναπροσδιορίσει τον γάμο.
Αυτή η απόφαση δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι στα χέρια 9 δικαστών, ούτε υπάρχει περίπτωση οι Ιδρυτές Πατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών να είχαν ανεχτεί κάτι τέτοιο. Θα μπορούσατε να φανταστείτε πώς θα αντιδρούσαν οι Πατέρες του Έθνους που διαμόρφωσαν το Σύνταγμα σε ένα τέτοιο σενάριο;
Φαντασθείτε να τους ρωτούσαν:
"Κύριοι, νιώθετε άνετα με την ιδέα ότι, με βάση την κατανομή των εξουσιών που έχετε σκιαγραφήσει, το Ανώτατο Δικαστήριο θα μπορούσε μια μέρα να επαναπροσδιορίσει τον γάμο, ώστε δύο άνδρες ή δύο γυναίκες να μπορούν να παντρεύονται μεταξύ τους;"
Αυτή καθαυτή η ερώτηση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ούτε καν ως κακόγουστο αστείο. Θα ήταν υπερβολικά γελοία (και ξεκάθαρα δυσάρεστη) ακόμη και για να προκαλέσει ένα χαμόγελο.
 |
| Clarence Thomas |
Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο δικαστής Anthony Kennedy[4] υποτίμησε ξεκάθαρα τον βαθμό των αντιδράσεων που θα προκύπταν εναντίον όσων δεν αναγνώριζαν τον "γάμο" των ομοφυλοφίλων λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.
Ο Adam Freeman ήδη από την 1η Ιουλίου 2015 (μόλις μία εβδομάδα μετά το Obergefell), σημείωσε τα εξής : "Κατά τη διάρκεια της προφορικής αγόρευσης στο Obergefell, ο Γενικός Εισαγγελέας Donald B. Verrilli, Jr., παραδέχθηκε ότι τα κολέγια και τα πανεπιστήμια που αντιτίθενται στο γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου θα μπορούσαν να χάσουν το αφορολόγητο καθεστώς τους. «Θα είναι ένα ζήτημα», παραδέχτηκε. Η γνωμοδότηση του δικαστή Anthony Kennedy προσέφερε ελάχιστη παρηγοριά σε αυτό το μέτωπο. Μία μόνο παράγραφος υπήρξε σε μια 28σέλιδη γνωμοδότηση, στην οποία υπόσχεται απλώς ότι οι θρησκευόμενοι και οι θρησκευτικές οργανώσεις «μπορούν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν» τον παραδοσιακό γάμο. Αλλά η Πρώτη Τροπολογία του Συντάγματος εγγυάται το δικαίωμα στην ελεύθερη άσκηση της θρησκείας, όχι απλώς την ελευθερία να υποστηρίζεις μια θρησκευτική άποψη. Εάν οι παραδοσιακές εκκλησίες υποχρεούνται να τελούν τελετές γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων και τα θρησκευτικά σχολεία υποχρεούνται να επιδοκιμάζουν τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, σίγουρα δεν απολαμβάνουν την ελεύθερη άσκηση της θρησκείας".
 |
| Samuel Alito |
"Ήδη, έχει ξεκινήσει ένα κίνημα για να φιμώσουν τους θρησκευτικούς αντιπάλους του γάμου των ατόμων του ιδίου φύλου. Μόλις δύο ημέρες μετά την απόφαση του Δικαστηρίου, ο δημοσιογράφος Mark Oppenheimer μέσα από τις σελίδες του Time υποστήριξε την πλήρη κατάργηση του αφορολόγητου καθεστώτος για τα θρησκευτικά ιδρύματα. Εν τω μεταξύ, η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών ανακοίνωσε ότι δεν θα υποστηρίζει πλέον τον νόμο για την Αποκατάσταση της Θρησκευτικής Ελευθερίας (RFRA[5]) - ένα ομοσπονδιακό νομοθέτημα που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει τους Αμερικανούς από νόμους που «επιβαρύνουν σημαντικά» την ελεύθερη άσκηση της θρησκείας - επειδή φοβάται ότι ο RFRA θα «χρησιμοποιηθεί ως το μέσον για διακρίσεις εις βάρος των γυναικών, των ομοφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ». Φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης, όπως ο ιστότοπος Think Progress, χαρακτηρίζοντας τον νόμο έκφραση «αντι-ομοφυλοφιλικών αντιδράσεων», κατήγγειλαν την πρόσφατη προσπάθεια της Πολιτείας της Ιντιάνα να θεσπίσει τη δική της εκδοχή του RFRA".
Οι ανησυχίες του Freeman έχουν γίνει πραγματικότητα, κυρίως από τα ειδησεογραφικά μέσα που σε ρόλο εισαγγελέως, εκτός του δικαστικού συστήματος, ανέλαβαν εργολαβικά την υποστήριξη των θέσεων των ομοφυλοφίλων στο δημόσιο ακροατήριο. Στοχοποιώντας έτσι και χαρακτηρίζοντας ως φανατικούς και ομοφοβικούς όσους δεν συμφωνούν με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Είναι τόσο απλό.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά η απόφαση του Δικαστηρίου προχώρησε σε μεγάλο βαθμό στην "εξομάλυνση" της ίδιας της έννοιας του "γάμου" μεταξύ ομοφυλοφίλων, υποστηριζόμενη, φυσικά, από την απόφαση του προέδρου Ομπάμα να φωταγωγήσει τον Λευκό Οίκο στα χρώματα του ουράνιου τόξου για να γιορτάσει.
Σίγουρα, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν πολλά νομικά ζητήματα σε περίπτωση που ο "γάμος" μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου ανατραπεί, ίσως επιστρέφοντας σε ψηφοφορίες ανά πολιτεία για το θέμα, όπως συνέβη με τις αμβλώσεις μετά τον Roe. Ορισμένες αλλαγές ίσως χρειαστεί να διατηρηθούν. Θα είναι πραγματικά ένας τεράστιος γρίφος, και δεν μπορώ να φανταστώ πως τα ζευγάρια που αναγνωρίζονται ως νόμιμα σήμερα (πολλά από αυτά μεγαλώνουν παιδιά μαζί) θα θεωρούνταν παράνομα αύριο.
Αλλά, για να το επαναλάβω, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν είχε καμία δουλειά να επαναπροσδιορίσει τον γάμο, και όπως οι αποφάσεις Roe και Casey, έτσι και αυτή σχετικά με τον "γάμο" των ομοφυλοφίλων ήταν κακή απόφαση.
Όσο για το επιχείρημα ότι "η αγάπη είναι αγάπη", αυτό δεν είναι το θέμα του Δικαστηρίου. Αφού δεν εναπόκειται στο Ανώτατο Δικαστήριο να καθορίσει τι είναι και τι δεν είναι αγάπη. Επιπλέον, οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαμε ότι ορισμένες σχέσεις δεν πρέπει να αναγνωρίζονται από τα δικαστήρια ή την κοινωνία, όσο αγαπητικές και αν είναι. (Σε αυτόν τον κατάλογο θα περιλαμβάνονταν συναινετικές, αιμομικτικές σχέσεις ενηλίκων, όπως δύο ομοφυλόφιλοι αδελφοί ή ένας πατέρας και η ενήλικη κόρη του).
Και όσον αφορά τις σχέσεις αγάπης, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν χιλιάδες γκέι ζευγάρια που αγαπούν ο ένας τον άλλον πολύ και βαθιά, ακόμη και με θυσίες. Στην πραγματικότητα, η ίδια η υπόθεση Obergefell περιλαμβάνει μια πολύ συγκινητική ιστορία.
Έχω επίσης έντονη επίγνωση του πόσα πολλά σήμαινε η απόφαση του Δικαστηρίου για τα ζευγάρια του ίδιου φύλου σε όλη την Αμερική, δίνοντάς τους ένα αίσθημα νομιμοποίησης και σεβασμού.
Δεν υποβαθμίζω τίποτα από όλα αυτά, ειδικά ως πιστός του Ιησού που νοιάζεται πραγματικά για όσους ταυτίζονται ως ΛΟΑΤΚΙ+. Πονάνε και υποφέρουν και νιώθουν απόρριψη όπως όλοι οι άλλοι, και δεν απολαμβάνω το γεγονός ότι τα λόγια μου τους φαίνονται μισητά στο πιο ενστικτώδες επίπεδο.
Αλλά είμαι ακόμη πιο αφοσιωμένος στο να τιμώ τον Θεό που μας δημιούργησε άντρες και γυναίκες και που ποτέ δεν σκόπευε οι άντρες να είναι με άντρες και οι γυναίκες να είναι με γυναίκες. Και είμαι βέβαιος ότι η απόφαση του Δικαστηρίου το 2015 ήταν ένα τεράστιο βήμα προς τη λάθος κατεύθυνση.
Η ελπίδα μου είναι ότι δεν θα χρειαστούν σχεδόν 50 χρόνια για να αντιστραφεί ο νόμος που εισήγαγε τον ομοφυλοφιλικό γάμο(Obergefell v. Hodges). Η Αμερική έχει μετατοπιστεί ριζικά προς τον Ακτιβισμό των ΛΟΑΤΚΙ + τα τελευταία χρόνια, όμως τα πράγματα αλλάζουν, όπως η η παλίρροια αρχίζουν να γυρίζουν πίσω.
Michael L. Brown, 9/7/2022, ΗΠΑ
ΠΗΓΗ : Εδώ
[1] "potential life"
Στην υπόθεση Roe v. Wade το 1973, το Δικαστήριο ισχυρίστηκε ότι ένα έμβρυο δεν είναι πρόσωπο αλλά «δυνητική ζωή», και επομένως δεν έχει συνταγματικά δικαιώματα. Το Δικαστήριο δημιούργησε ένα πλαίσιο στο οποίο εντάσσονταν το δικαίωμα της γυναίκας στην άμβλωση και το δικαίωμα του κράτους να προστατεύει την «δυνητική ζωή». Σύμφωνα με αυτό το πλαίσιο, κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, το δικαίωμα της γυναίκας στην ιδιωτική ζωή είναι ισχυρότερο και το κράτος δεν μπορεί να ρυθμίσει την άμβλωση για κανένα λόγο. Κατά το δεύτερο τρίμηνο, το κράτος μπορεί να ρυθμίσει τις αμβλώσεις μόνο για να προστατεύσει την υγεία της γυναίκας. Κατά το τρίτο τρίμηνο, το κράτος μπορεί να ρυθμίσει ή να απαγορεύσει την άμβλωση για να προωθήσει το ενδιαφέρον του για τη δυνητική ζωή του εμβρύου, εκτός εάν η άμβλωση είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της ζωής ή της υγείας της γυναίκας.
[2] Dobbs v. Jackson
Η υπόθεση αφορούσε τη συνταγματικότητα ενός νόμου της πολιτείας του Μισισιπή του 2018 που απαγόρευε τις περισσότερες επεμβάσεις αμβλώσεων μετά τις πρώτες 15 εβδομάδες της εγκυμοσύνης. Η Jackson Women's Health Organization, η μοναδική κλινική αμβλώσεων του Μισισιπή, είχε μηνύσει τον Thomas E. Dobbs, πολιτειακό υγειονομικό υπάλληλο του Υπουργείου Υγείας του Μισισιπή, τον Μάρτιο του 2018. Τα κατώτερα δικαστήρια είχαν εμποδίσει την επιβολή του νόμου με προσωρινές διαταγές. Τα ασφαλιστικά μέτρα βασίστηκαν στην απόφαση της υπόθεσης Planned Parenthood εναντίον Casey, η οποία είχε εμποδίσει τις πολιτείες να απαγορεύσουν τις αμβλώσεις εντός των πρώτων 24 εβδομάδων, με βάση το σκεπτικό ότι η επιλογή μιας γυναίκας για έκτρωση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου προστατεύεται από τα δικαιώματα στην ιδιωτική ζωή σύμφωνα με τη Δέκατη τέταρτη τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ. Το Δικαστήριο αποφάσισε με ψήφους έξι έναντι τριών να ανατρέψει τις αποφάσεις των κατωτέρων δικαστηρίων. Η απόφαση χαρακτηρίστηκε ως νίκη της χριστιανικής δεξιάς στην αμερικανική πολιτική.
Το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών έκρινε ότι το θεμελιώδες δικαίωμα γάμου κατοχυρώνεται στα ομόφυλα ζευγάρια τόσο από τη ρήτρα Due Process όσο και από τη Ρήτρα Ίσης Προστασίας της Δέκατης τέταρτης Τροποποίησης του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η απόφαση 5-4 υποχρέωνε και τις 50 Πολιτείες των ΗΠΑ, την Περιφέρεια της Κολούμπια και τις Νησιωτικές Περιοχές να πραγματοποιούν και να αναγνωρίζουν τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που ισχύουν για τους γάμους ζευγαριών αντίθετου φύλου, με όλα τα συνοδευτικά δικαιώματα και υποχρεώσεις.
[4]
Ο δικαστής Anthony Kennedy συνέγραψε τη γνώμη της πλειοψηφίας και μαζί του συμμετείχαν οι δικαστές Ruth Bader Ginsburg, Stephen Breyer, Sonia Sotomayor και Elena Kagan. Η πλειοψηφία υποστήριξε ότι οι κρατικές απαγορεύσεις γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου αποτελούν παραβίαση των ρητρών ίσων διαδικασιών και ίσης προστασίας της Δέκατης τέταρτης τροποποίησης του Αμερικανικού Συντάγματος. Ουσιαστικά η δική του ψήφος συνέβαλε στην κατοχύρωση του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου(Ιανουάριος 2015)
[5]
Ο νόμος περί αποκατάστασης της θρησκευτικής ελευθερίας του 1993, επίσης γνωστός ως RFRA, είναι ένας ομοσπονδιακός νόμος των Ηνωμένων Πολιτειών που «διασφαλίζει ότι προστατεύεται η θρησκευτική ελευθερία». Το νομοσχέδιο εισήχθη από το μέλος του Κογκρέσου Chuck Schumer στις 11 Μαρτίου 1993.
