 |
| Μαρί και Τζαφίν |
Η 27χρονη Μάρι μένει με τον άνδρα της, Τζαφίν (28) σε προάστειο του Κίεβου. Η Μαρί είπε στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων «Ιδέα» γιατί αποφάσισαν να μείνουν στη πρωτεύουσα της Ουκρανίας παρόλο τον κίνδυνο.
«Μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος, ο άνδρας μου και εγώ ήμασταν διευθυντές της Βιβλικής Σχολής της ΥWAM (Η Νεολαία με μια Αποστολή) στο Κίεβο. Οι φοιτητές μας προέρχονταν κυρίως από τη Κεντρική Ασία. Σε πολλές γειτονικές Μουσουλμανικές χώρες, αλλά επίσης και στη Ρωσία, η ΥWAM θεωρείται ότι είναι ξένος πράκτορας. Eδώ στο Κίεβο, οι Χριστιανοί εκπαιδεύονται για 9 μήνες και μετά γυρίζουν στις πατρίδες τους. Γι’ αυτούς η Ουκρανία μοιάζει με «λίκνο της ελευθερίας».
«Πέρασαν όμως όλα αυτά. Ξέσπασε ο πόλεμος, και η δουλειά μας άλλαξε. Είμαστε οι μόνοι ξένοι εργάτες της YWAM που μείναμε στο Κίεβο. Μαζί με 12 Ουκρανούς εθελοντές, εφοδιάζουμε ανθρώπους με τρόφιμα, φάρμακα κλπ.
«Δίνουμε επίσης αγαθά σ’ ένα νοσοκομείο και σ’ ένα γηροκομείο. Όλοι θέλουν να φύγουν αλλά κανένας δεν ασχολείται με τα γεροντάκια. Δυο μέλη του προσωπικού μας είναι υπεύθυνοι τώρα για όλους τους τρόφιμους σ’ ένα ίδρυμα. Προσπαθούμε να φέρουμε τις πιο επείγουσες ανάγκες στα παλιότερα γηροκομεία: φάρμακα και βασικά τρόφιμα. Παντού υπάρχουν ελλείψεις. Οι εθελοντές επίσης μεταφέρουν άτομα στις Δυτικές περιοχές. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρούμε βενζίνη.
«Σύντομα συνηθίσαμε τον ήχο των βομβών. Δεν έχουμε ούτε καταφύγιο ούτε υπόγειο στο χώρο μας αλλά υπάρχει ένας χώρος έξω από τα σπίτια που είναι σχετικά ασφαλής.
Σταθήκαμε εκεί ένα βράδυ, κοντά ο ένας στον άλλο. Ο ορίζοντας ήταν κατακόκκινος από τους πυραύλους. Το έδαφος τρέμει κάθε φορά. Οι επιθέσεις συνήθως γίνονται τη νύχτα. Εντούτοις, τις τελευταίες βραδιές κοιμηθήκαμε. Σ’ όλο τον κόσμο, γίνεται πολλή προσευχή για την Ουκρανία και πιστεύουμε ότι η προσευχή είναι εκείνη που μας στηρίζει αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΦΥΠΝΗΣΗ
Είμαι πολύ ευγνώμων που μπορώ να βοηθήσω εδώ. Ήμαστε στο Αμστερνταμ την ημέρα πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Περιμέναμε ο πόλεμος να αρχίσει σύντομα όταν πετάγαμε πίσω στην Ουκρανία. Μας δόθηκε και τώρα η ευκαιρία να φύγουμε, αλλά αποφασίσαμε να μείνουμε.
Όταν παντρευτήκαμε, προσευχηθήκαμε να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο στα καλά και στα άσχημα. Το ίδιο ισχύει για τη διακονία μας στην Ουκρανία – θα μείνουμε και στις κακές στιγμές. Κάθε μέρα βλέπουμε τόσα θαύματα. Γίνεται αφύπνιση την ώρα του πολέμου.
Η καλύτερη φίλη μου προσευχήθηκε για δυο χρόνια να γίνει του Χριστού ο αδελφός της. Τώρα έδωσε τη ζωή του στον Χριστό και βαφτίστηκε σε ένα καταφύγιο. Βλέπουμε στρατιώτες να προσεύχονται στο δρόμο. Δίνουμε μια Καινή Διαθήκη με κάθε μερίδα φαγητού. Δεν είναι σύμπτωση ότι πολλοί πύραυλοι χάνουν το στόχο τους.
Φίλοι μου από τη Γερμανία που δεν γνωρίζουν τον Ιησού δεν καταλαβαίνουν τι κάνουμε εδώ. Τους μιλάμε και ζητάμε προσευχή. Και μη-πιστοί φίλοι ξαφνικά αρχίζουν να προσεύχονται για μας. Ποτέ δεν ένοιωθα τόση ειρήνη όσο αισθάνομαι τώρα.
Η Καινή Διαθήκη μιλάει συχνά για τον διωγμό. Αλλά σήμερα, εμείς ζούμε άνετα, ανησυχώντας μόνο για τον εαυτό μας. Κι όμως η Mεγάλη Αποστολή δεν είναι μια εισήγηση﮲ είναι μια εντολή. Είμαστε εκεί που πρέπει. Θα φύγουμε όταν μας πει ο Θεός να φύγουμε. Όχι πριν. Βιώνουμε τη φροντίδα Του.
Πολλοί Χριστιανοί στη Δύση επικεντρωνόμαστε στην εξωτερική ασφάλειά μας. Θέλουμε να ικανοποιήσουμε τη γήινη δίψα, αλλά πολλές φορές παραμελούμε την πνευματική ανάγκη. Ο Ιησούς όμως λέει: «H δική Μου βασιλεία δεν είναι από τούτο τον κόσμο». Η ζωή μπορεί να τελειώνει ξαφνικά και γρήγορα. Και η ερώτηση είναι: Τι συμβαίνει μετά;
Μαθαίνουμε ότι οι Ρώσοι στρατιώτες παραδίδονται. Είναι τόσο νέοι και δεν ξέρουν γιατί πολεμάνε. Μερικοί νόμιζαν ότι θα πήγαιναν για εξάσκηση. Τους λυπόμαστε. Η Ουκρανία είναι μια ειρηνική χώρα. Είμαστε σίγουροι ότι o Θεός θα επέμβει. Προσευχόμαστε να έρθουν κι άλλοι ιεραπόστολοι στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο για να ανοικοδομήσουν τη χώρα πνευματικά».
PROTESTANT PRESS AGENCY «IDEA»
