Η μοναξιά Του μαζί μας. Όταν ο Θεός μας απομονώνει με θλίψη, απογοήτευση, ψυχικό πόνο, πειρασμούς, αρρώστια, αγάπη χωρίς ανταπόδοση, μια διαλυμένη φιλία ή μια καινούργια φιλία – όταν μας απομονώνει εντελώς και μένουμε άναυδοι, σε τέτοιο σημείο που ούτε μια ερώτηση δεν μπορούμε να κάνουμε, τότε είναι που Εκείνος αρχίζει να εξηγεί. Πρόσεξε πώς ο Χριστός καταρτίζει τους δώδεκα. Ήταν οι μαθητές, όχι το πλήθος, που ήτανε σαστισμένοι. Συνεχώς Του έκαναν ερωτήσεις κι Εκείνος, από τη πλευρά Του, συνέχεια τους ανέλυε τα πράγματα, αλλά τότε μόνο κατάλαβαν, όταν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα (Ιωάν. 14:26).
Αν προχωρείς χέρι-χέρι με τον Θεό, το μόνο πράγμα που σου είναι ολοφάνερο και το μόνο πράγμα που σκοπεύει ο Θεός να είναι φανερό είναι ο τρόπος με τον οποίον Εκείνος μεταχειρίζεται τη δική σου ψυχή. Οι θλίψεις και τα προβλήματα του αδελφού σου είναι εντελώς ακατανόητα για σένα. Φανταζόμαστε ότι καταλαβαίνουμε πού βρίσκεται ο άλλος άνθρωπος. Μέχρις ότου ο Θεός να μας δώσει μια γεύση της φθοράς της δικής μας καρδιάς. Υπάρχουν ολόκληρα αποθέματα πείσματος κι άγνοιας, που το Άγιο Πνεύμα πρέπει να φανερώσει μέσα στην καρδιά του καθενός μας κι αυτό γίνεται μόνο όταν ο Ιησούς μας απομονώνει. Είμαστε μόνοι μαζί Του τώρα ή είμαστε προσκολλημένοι σε τιποτένιες αντιλήψεις, μηδαμινές συνεργασίες στην υπηρεσία του Θεού, ανόητες θεωρίες για τα σώματά μας; Ο Ιησούς δεν μπορεί να μας εξηγήσει τίποτα, μέχρι να ξεπεράσουμε όλες τις ταραχώδεις διανοητικές υποθέσεις και βρεθούμε μόνοι μαζί Του.
- Oswald Chambers
