Ο Σταυρός! Ξέρουμε τι σήμαινε η λέξη για τον Κύριό μας. Και ξέρουμε πως δεν επιτρέπεται να αλλάξουμε τη σκέψη Του και να μιλήσουμε για τις καθημερινές βιοτικές δυσκολίες που τυχαίνουν σε όλους μας, για τις οποίες δεν έχουμε εκλογή, και που δεν κρύβουν καμιά ντροπή ή πόνο, σαν να ήταν αυτές ένας σταυρός. Τέτοιες δυσκολίες θα μας συνέβαιναν ακόμα και αν δεν Τον είχαμε γνωρίσει ποτέ. Αυτό το είδος της δοκιμασίας, αν και μπορεί να είναι δουλειά του διαβόλου, μεταμορφώνεται σε φωτιά για τον καθαρισμό του χρυσού.
Αποτελεί μέρος της πειθαρχίας της ζωής. Ο Σταυρός σημαίνει ντροπή για χάρη εκείνου, παρεξήγηση, πόνος που δεν θα υπήρχε αν δεν αγαπούσαμε Εκείνον, κάποια απώλεια για χάρη του ονόματός Του – ίσως η απώλεια μιας φυσιολογικής, νόμιμης και όμορφης χαράς – εδώ βρίσκουμε τον Σταυρό.
Απ’ όσους πήραν απόφαση να ακολουθήσουν τον Κύριο, λίγοι είναι εκείνοι που δεν γεύτηκαν αυτό το ποτήρι.
Αλλά ξέρω επίσης πως υπάρχουν ψυχές που αναρωτιούνται μήπως τις ξέχασε ο Κύριός τους: τίποτα δεν συνέβη στη ζωή τους που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν σα σταυρό. Από τη κούνια ζουν κάτω από γαλάζιους ουρανούς. Γι’ αυτές τις ψυχές έχω ένα λόγο. Είναι τούτος: Μη φοβού. Κανένας που αγαπάει τον Κύριό μας δεν θα παραμεριστεί. Ξέρει που θα βρει πρόθυμες καρδιές. Δε θα αρνηθεί στους αγαπημένους Του τη χαρά που είναι λουσμένη στη δρόσο της Γεθσημανής.
Ας περιμένουν λοιπόν με πίστη και προσδοκία, προσέχοντας μόνο ώστε να είναι έτοιμοι τη στιγμή που θα φανερωθεί ο Σταυρός. Μπορεί να φανερωθεί από κάποιο εσωτερικό άγγιγμα στο πνεύμα. Και εκείνη τη στιγμή, ας σε παρηγορεί τούτη η σκέψη: Το Χέρι που σε αγγίζει είναι το Χέρι το τρυπημένο – ένα χέρι τρυπημένο είναι τρυφερό. Ξέρει την αίσθηση του πόνου. Ή μπορεί να είναι ένα ξαφνικό κάλεσμα απ’ έξω. Μόνο ας αναγνωρισθεί και ας γίνει καλοδεχούμενο – θα τολμούσα να γράψω (με τη βοήθεια του Θεού στην ανθρώπινη αδυναμία μας) ας προϋπαντηθεί με λαμπρότητα - με ένδοξη χαρά. Οι άγγελοι πρέπει να ατενίζουν με λαχτάρα εκείνους στους οποίους «εχαρίσθη ...ου μόνον το να πιστεύουν εις αυτόν, αλλά και το να πάσχουν υπέρ αυτού» γιατί η αγάπη λαχταρά να πάσχει για τον Αγαπημένο της. Και ας θυμηθούμε το λόγο του λεγόμενου «άνθους των παθών»: το να δέχεσαι σημαίνει να δέχεσαι όλα όσα προέρχονται σα συνέπεια αυτής της αποδοχής. Υπάρχουν δύσκολες λεπτομέρειες στην καθημερινή σταύρωση. Αν αυτές συζητούνται, ειρήνη δεν μπορεί να υπάρχει. Το σημάδι του Σταυρού ας σκεπάσει όλα όσα είναι στην καρδιά του λουλουδιού, και έπειτα μέσα στη σιωπή, «Κύριος ο Θεός σου...καινιεί σε εν τη αγαπήσει αυτού» (Σοφ. 3:17, μετ. Ο’).
Κύριε Σταυρωμένε, σημάδεψε τον Άγιο Σταυρό Σου
Σε κίνητρο, προτίμηση, σε πόθο ευσεβή
Σ’ ό,τι εμπνέεται από το εγώ, όποια μορφή κι αν έχει,
Βάλε Εσύ το Σημάδι της απώλειας.
Και όταν το χέρι του θανάτου ακουμπά
Κάτι στα μάτια μας πολύτιμο,
Ας μη απορήσουμε, ας αναγνωρίσουμε
Την απάντηση στην προσευχή μας.
- Amy Carmichael.
