Όλοι οι τομείς της δημόσιας ζωής στο Τουρκμενιστάν βρίσκονται κάτω από αυστηρό κυβερνητικό έλεγχο. Οι πολίτες έχουν ελάχιστη πρόσβαση στο Διαδίκτυο, οι κινήσεις τους ελέγχονται από τις Αρχές, oι δαπάνες τους παρακολουθούνται και δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν μετά τις 11 το βράδυ. Για τους Χριστιανούς οι πιέσεις είναι ακόμα μεγαλύτερες. Η αστυνομία παρακολουθεί τις εκκλησιαστικές δραστηριότητες, κάνει εφόδους στα σπίτια τους και παρενοχλεί και συλλαμβάνει Χριστιανούς, ιδιαίτερα διακόνους εκκλησιών.
Οι θρησκευτικές συνάξεις στα σπίτια απαγορεύονται. Υπάρχουν μόνο 20 εγγεγραμμένες εκκλησίες – και μόνο σ’ αυτές επιτρέπεται στους Χριστιανούς να μαζεύονται. Το 2016, όλες οι εγγεγραμμένες θρησκευτικές κοινότητες αναγκάστηκαν να ξανακάνουν αίτηση. Η υποχρέωση να έχουν 5 ενήλικα μέλη αυξήθηκε σε 50. Είναι σχεδόν αδύνατο να πάρει άδεια μια εκκλησία. Οι Χριστιανοί είναι απομονωμένοι όχι μόνο από τους πιστούς στο εξωτερικό, αλλά επίσης από τις διάφορες χριστιανικές ομάδες μέσα στο Τουρκμενιστάν.
To θρησκευτικό σκηνικό κυριαρχείται από το Ισλάμ και μια διάχυτη προσωπολατρεία με επίκεντρο το Πρόεδρο Berdymukhamedov πoυ μπορεί να παραμείνει πρόεδρος εφ’ όρου ζωής. Εθνικοί Τουρκμένοι, που η ταυτότητά τους είναι συνδεδεμένη με το Ισλάμ αποτελούν περίπου το 80% του πληθυσμού.
Ο Χριστιανισμός στην περιοχή χρονολογείται από το τρίτο αιώνα και περίπου το 9% του πληθυσμού είναι Ρώσοι Ορθόδοξοι. Υπάρχει μια μικρή, αυξανόμενη κοινότητα Χριστιανών από Μουσουλμανικό υπόβαθρο, που συνήθως απορρίπτονται από τις οικογένειες τους και συχνά χάνουν τις δουλειές τους. Κι όμως είναι γεμάτοι χαρά και έχουν μεγάλη δίψα για το λόγο του Θεού. Οι διάκονοι λαχταρούν για εκπαίδευση για να μπορέσουν να διακονήσουν.
Το Συμβούλιο Θρησκευμάτων του Τουρκμενιστάν στελεχώνεται εντελώς από Μουσουλμάνους και σπάνια δίνει άδεια να εισάγονται Βίβλοι. Η ιεραποστολική δραστηριότητα θεωρείται επικίνδυνη για την κοινωνία. Ο Χριστιανισμός συνδέεται γενικά με αρνητικές ξένες επιδράσεις.
BARNABAS FUND
