Η φροντίδα ενός ανθρώπου που είναι ΗΙV θετικός είναι κάτι περισσότερο από ιατρικό θέμα. Είναι μια αποστολή να φέρει ελπίδα – σε μια κατάσταση γεμάτη οργή, πίκρα, ντροπή και ενοχή, βαθιά λύπη και απελπισία – στον ασθενή, στο/στη σύζυγο και σ’ όλη την οικογένεια.
Ένα απόγευμα, δυο γυναίκες ήρθαν στο Κέντρο Περίθαλψής μας. Μετέφεραν έναν κατάκοιτο, τον άφησαν και άρχισαν να απομακρύνονται. Η μια, Ανγιάνι, ήταν η γυναίκα του, η άλλη, η αδελφή της. Είχαν περάσει 2 μήνες από τότε που έγινε η διάγνωση, και η πικρία των γυναικών ήταν ολοφάνερη. Δεν ήθελαν καν να τον ακουμπήσουν, αλλά ούτε ήθελαν να τον ακουμπήσουμε εμείς ή να τον περιποιηθούμε. Τους είπαμε να τον επισκεφθούν, και η γυναίκα συμφώνησε να έρθει σε δυο μέρες. Μας άφησε λίγα μπισκότα και φρούτα για τον άνδρα της. Αλλά ζήτησε από το γιατρό να μην τον φροντίσει.
Ήταν θυμωμένη και πικραμένη, και αυτός ήταν γεμάτος ντροπή και ενοχή. Δεν ήθελε να ζήσει, και δεν ήθελε να τον δουν τα παιδιά του στη κατάσταση που βρισκόταν. Αυτή μάζευε κρυφά υπνωτικά χάπια για να αυτοκτονήσει όταν τα πράγματα θα χειροτέρευαν.
Η Ανγιάνι γύρισε να επισκεφθεί τον άνδρα της ύστερα από 2 μέρες. Όταν είδε πώς τον περιποιόντουσαν οι νοσοκόμες, άρχισε να τις βοηθάει. Το Κέντρο Περίθαλψης Σαλόμ τον περιποιήθηκε για περίπου 10 μέρες μέχρι που πέθανε. Αλλά σ’ αυτό το διάστημα η Ανγιάνι άλλαξε εντελώς.
Έγινε υπεύθυνη και τώρα φροντίζει τα δυο της παιδιά. Γνωρίζει προσωπικά τον Κύριο και έχει βαπτιστεί. Ο μεγάλος γιος της βαπτίστηκε κι αυτός, καθώς κι ο αδελφός της, η γυναίκα του και ο γιος τους. Η αδελφή της την επισκέπτεται κάθε σαββατοκύριακο, αλλά παίρνει μαζί της το μικρότερο γιο για να μην μπορεί να πάει στην εκκλησία. Προσευχόμαστε για την αδελφή της και το μικρότερο της γιο, να γνωρίσουν τον Κύριο.
Η Ανγιάνι και η οικογένειά της είναι ένα παράδειγμα του τι μπορεί να κάνει η αληθινή αγάπη και η φροντίδα στη ζωή ενός ανθρώπου.
SIM
