Μεταξύ του 1893 και του 1923, περίπου 1,5 εκατ. Αρμένιοι σκοτώθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σε μια πολιτική εξολόθρευσης Χριστιανικών μειονοτήτων. Επίσης περίπου 2,25 εκατ. Ασσύριοι, Έλληνες και Σύριοι Χριστιανοί σκοτώθηκαν στα Οθωμανικά χώματα μεταξύ 1914 και 1923. Συνολικά, 3,75 εκατ. Χριστιανοί δολοφονήθηκαν.
Η εξαφάνιση του περίπου 90% του Αρμενικού πληθυσμού δηλώθηκε από τον τύπο και από διπλωμάτες εκείνης της εποχής, αλλά οι διεθνείς εξουσίες ασχολήθηκαν ελάχιστα.
Όταν ο Χίτλερ μιλούσε για τα δικά του σχέδια γενοκτονίας, είπε, «Ποιος τέλος πάντων μιλάει σήμερα για την εξόντωση των Αρμενίων;»
Καλή είναι η ερώτηση. Ποιος μιλάει σήμερα για τη μαζική σφαγή των Αρμενίων; Οι κυβερνήσεις μας δείχνουν να είναι απρόθυμοι να αναγνωρίσουν αυτό το ξεχασμένο ολοκαύτωμα. Mόνο 32 χώρες αναγνωρίζουν επίσημα την Αρμενική γενοκτονία. Η Τουρκία ούτε καν επιτρέπει συζήτηση πάνω στο θέμα. Η φράση «Αρμενική γενοκτονία» είναι παράνομη και το Άρθρο 301 του ποινικού κώδικα για «την προσβολή της Τουρκικής εθνικής ταυτότητας» χρησιμοποιείται για τη δίωξη συγγραφέων που υπογραμμίζουν τις μαζικές δολοφονίες. Το 2005, ένα τουρκικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ένα Συνέδριο για τη δολοφονία Αρμενίων Χριστιανών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έπρεπε να ακυρωθεί.
Ιστορικοί και λόγιοι συμφωνούν ότι η φονική πολιτική της Τουρκίας ήταν νομιμοποιημένη από το κράτος με στόχαστρο τους Χριστιανούς. Μερικοί Χριστιανοί γλύτωσαν αλλά μόνο όταν ασπάζονταν το Ισλάμ.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγοι άνθρωποι στην Ανατολία αμφέβαλλαν ότι οι Αρμένιοι είχαν υποστεί φρικαλεότητες που ήταν ακραίες ακόμα και για τα πρότυπα εκείνου του φοβερού πολέμου. O Σουλτάνος Μεχμέντ ΣΤ΄ και η κυβέρνησή του προσπάθησαν να πείσουν τις νικηφόρες δυνάμεις ότι οι αυτουργοί αντι-αρμενικής βίας θα τιμωρηθούν. Το 1919-1920 αρκετοί ανώτατοι Οθωμανοί αξιωματούχοι δικάστηκαν στη Τουρκία σχετικά με τις φρικαλεότητες. Ένας ντόπιος κυβερνήτης, ο Μεχμέντ Κεμάλ, βρέθηκε ένοχος και κρεμάστηκε για την μαζική δολοφονία Αρμενίων στην περιοχή Γιοσγκάτ.
Εντούτοις, πολιτικά συμφέροντα εξακολουθούν να σκιάζουν το θέμα της γενοκτονίας. Ο George Curzon περιέγραψε τη θέση της Βρετανίας το 1896 όταν δήλωσε στη Βουλή ότι η κυβέρνηση δεν ήταν έτοιμη να θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα της χώρας λαμβάνοντας μέτρα για τις προηγούμενες δολοφονίες. Το 2019, το Κονγκέσo των ΗΠΑ ψήφισε να αναγνωριστεί η Αρμενική Γενοκτονία, πράγμα που ήγειρε το θυμό της Τουρκίας που ήταν σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. To καθεστώς του Τραμπ όμως διαφώνησε όταν ο Τούρκος Πρόεδρος απείλησε να κλείσει μια αεροπορική βάση στη Τουρκία η οποία φιλοξενούσε Αμερικανικά πυρηνικά όπλα.
Το θέμα προκαλεί επείγουσα ανησυχία πάλι σήμερα. Το Σεπτέμβρη του 2020, το Αζερμπαϊτζάν υποστηρίχθηκε από την Τουρκία στην επίθεσή του εναντίον Αρμενίων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ . Χιλιάδες Αρμένιοι σκοτώθηκαν και περίπου 90.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν καθώς εχθρικές δυνάμεις, ανάμεσά τους και Τζιχαντιστές μισθοφόροι, ξεπέρασαν τους εδαφικούς θύλακες. Mερικών τους έκοψαν τους λαιμούς όπως έγινε στην Τουρκία πριν ένα αιώνα. Πρόσφατα εκτοξεύτηκαν απειλές από το Αζερμπαϊτζαν κατά της ίδιας της Αρμενίας.
BARNABAS FUND: MARCH 2021
