Βορειοκορεάτες φύλακες βάζουν νερό και κόκκινο πιπέρι στα ρουθούνια των κρατούμενων για να τους αναγκάσουν να κάνουν ψευδείς ομολογίες.
Mια Χριστιανή γυναίκα καθόταν κλαίγοντας σε ένα κελί, με μεγάλη αγωνία, καθώς ένας φύλακας την είχε ξυλοκοπήσει πολλή ώρα. «Είμαι κόρη του Θεού», ψιθύρισε. «Κλαίω γιατί φοβάμαι ότι ο Θεός θα στενοχωριέται που βλέπει την κόρη Του να κακοποιείται στη φυλακή».
Η αγωνία αυτής της πιστής και θαρραλέας αδελφής επαναλαμβάνεται πολλές φορές στη Βόρειο Κορέα όπου δεκάδες χιλιάδες Χριστιανοί λιμοκτονούν, βασανίζονται, αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν σε πολιτικά στρατόπεδα εργασίας ή σε στρατόπεδα «αναμόρφωσης» εξαιτίας της πίστης τους. Οι πιο σκληρές τιμωρίες επιφυλάσσονται συχνά για Χριστιανούς.
Αυτή η κλειστή χώρα βρίσκεται υπό τη δεσποτική εξουσία του Προέδρου Κιμ Γιονγκ Ουν και τον αυστηρό κομμουνιστικό έλεγχό του. Ο παππούς του, o ανώτατος ηγέτης Κιμ Ιλ-σουνγκ, θέσπισε τη μεταδιδόμενη από το κράτος ιδεολογία Τζουσέι (Juche) ή «αυτονομία» που είναι σχεδόν θρησκεία, μαζί με την λατρεία του Κιμ Ιλ-σουνγκ και τους απογόνους του.
Η Βόρειος Κορέα είναι μια από τις πιο επικίνδυνες χώρες στον κόσμο να είναι κανείς Χριστιανός. Πιστοί που το μόνο «έγκλημά» τους είναι να έχουν μια Αγία Γραφή εκτελούνται, συχνά μπροστά από μεγάλα πλήθη ως αποτρεπτικό για τους άλλους. Ένας αυτόπτης μάρτυς που έδωσε συνέντευξη σε μια ομάδα εκστρατείας με βάση το Λονδίνο, περιέγραψε πώς ήταν ανάμεσα σε 1000 άτομα που αναγκάστηκαν να παρακολουθήσουν την εκτέλεση ενός Χριστιανού από εκτελεστικό απόσπασμα σε μια αγορά. Ένας άλλος περιγράφει τον τρόπο της εκτέλεσης του θείου του – «ολόκληρο το σχολείο μας παρακολούθησε» είπε.
Μερικοί γονείς δεν τολμάνε να πουν στα παιδιά τους ότι ακολουθούν τον Χριστό καθώς τα παιδιά ενθαρρύνονται να αναφέρουν τους γονείς στην αστυνομία αν τους βλέπουν να προσεύχονται ή να διαβάζουν το λόγο του Θεού. Το κράτος κάνει κατήχηση στα παιδιά των νηπιαγωγείων με το μήνυμα ότι ο Χριστιανισμός είναι «κακός» και οι ιεραπόστολοι είναι «πονηροί».
Ολόκληρες Χριστιανικές οικογένειες στέλνονται σε στρατόπεδα εργασίας. Ένας μάρτυρας περιέγραψε το κουράγιο δυο οικογενειών με ηλικίες που κυμαίνονταν από 10 ως σχεδόν 80 ετών, που συνελήφθησαν επειδή λατρεύαν τον Θεό σε μια κρυφή εκκλησία. Ένας έφηβος στάλθηκε σε κέντρο προφυλάκισης ως ενήλικας, ενώ τα μικρότερα παιδιά πήγαν με το ζόρι σε ανάδοχες οικογένειες.
Σε μια άλλη περίπτωση, το παιδί ενός Χριστιανού φυλακίστηκε σε ένα Βορειοκορεατικό πολιτικό στρατόπεδο επειδή ο γονιός πήγαινε σε εκκλησία στην Κίνα. Ο γονιός έμαθε αργότερα ότι το παιδί είχε πεθάνει στο στρατόπεδο.
Οι Χριστιανοί μιλούν για απάνθρωπα βασανιστήρια. «Οι άνδρες ξυλοκοπιόντουσαν σαν ζώα και ούρλιαζαν από τον πόνο. Οι γυναίκες τρώνε λιγότερο ξύλο. Εμένα με χτύπησαν στο πρόσωπο και με πήραν τα κλάματα», έλεγε μια Χριστιανή.
Σε μια άλλη περίπτωση, ένας Χριστιανός αναγκαζόταν να κάθεται κουλουριασμένος σ’ ένα μικροσκοπικό ατσάλινο κλουβί με 120 εκατοστά μήκος και 100 εκατοστά ύψος. Τα κάγκελα ζεσταίνονταν από ηλεκτρικό ρεύμα. «Συνήθως οι κρατούμενοι άντεχαν 3-4 ώρες, αλλά εγώ κάθισα εκεί 12 ώρες και προσευχόμουν να με σώσει ο Θεός», είπε.
Έγκυες γυναίκες αναγκάζονταν να κάνουν εκτρώσεις. Μωρά που επέζησαν στη γέννα πνίγονταν από τους φύλακες, και οι μητέρες τους αναγκάζονταν να ξαναρχίσουν τη χειρωνακτική εργασία τους την επόμενη μέρα, χωρίς φάρμακα ή ξεκούραση.
Ένας φυλακισμένος έλεγε ότι του έδιναν σούπα φτιαγμένη από νερό, αλάτι και άμμο. Όταν εργαζόταν στo γεωργικό τομέα του έδιναν ρευστοποιημένο γρασσίδι με καλαμποκάλευρο. Όσοι τρώγανε "παράνομα", εξ αιτίας της πείνας, γρασσίδι από το χωράφι, τους κτυπούσαν με το φτυάρι.
Ένας κρατούμενος που αφέθηκε ελεύθερος ύστερα από 3 χρόνια, ζύγιζε μόνο 27 κιλά. Tα ποσοστά θανάτου είναι υψηλά και τα πτώματα καίγονταν κάθε λίγες μέρες, είπε ένας που επέζησε.
Παρόλα τα βασανιστήρια και τη βία που υφίστανται οι Χριστιανοί κρατούμενοι, θαρραλέοι πιστοί έχουν βοηθήσει τους άλλους αν και ξέρουν ότι, αν μαθευτεί, θα τιμωρηθούν. Μια κυρία λέει ότι μια Χριστιανή φυλακισμένη της είπε, «Ο Θεός με έστειλε εδώ για σένα». «Τελικά την άκουσα,» είπε η γυναίκα που τελικά επέζησε ... «ήταν ένα φως που ήρθε και με ζέστανε όταν πνιγόμουνα στη θλίψη...αν δεν ήταν εκείνη, θα είχα αυτοκτονήσει».
ΒARNABAS AID: MARCH 2021
