Ούτε καν καταλάβαιναν ο Τζέιμς Τσάλμερς και ο συνεργάτης του Ολιβερ Τόμκινς καθώς έβγαιναν με τα πόδια στη στεριά στο Risk Point στο Νησί το Γκοαριμπάρι της Νέας Γουινέας, ότι περπατούσαν προς το θάνατό τους. Ήταν Κυριακή του Πάσχα, 8 Απρίλη, 1901, και οι χωρικοί χαίρονταν για την άφιξή τους. Τους καλούσαν στο νεόκτιστο ντούμπου (ένα κοινοτικό κέντρο για μαχητές που δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί χωρίς τη καθαγίαση μιας ανθρώπινης θυσίας. Η γιορταστική ατμόσφαιρα ήταν σε έντονη αντίθεση με τους σωρούς από κρανία που περιστοίχιζαν τα χοντροκομμένα ξύλινα είδωλα στη γωνία της καλύβας. Χωρίς προειδοποίηση, οι ιθαγενείς επιτέθηκαν και διαμέλισαν τους δυο επισκέπτες τους, δίνοντας τα μέλη τους στις γυναίκες για να τα μαγειρέψουν με βότανα. Εκείνη τη στιγμή ο Τσάλμερς και ο Τόμκινς πέρασαν από την Πασχαλινή πίστη στη Πασχαλινή παρουσία.
Tα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού ήταν από τoυς πρώτους ιεραποστολικούς αγρούς στη σύγχρονη ιεραποστολική περίοδο. Οι περισσότεροι ιθαγενείς ζούσαν κάτω από πρωτόγονες συνθήκες, βυθισμένοι σε κανιβαλισμό, ακολασία, βρεφοκτονία και συνεχείς πολέμους. Κι όμως, μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, το μεγαλύτερο κομμάτι της περιοχής είχε γίνει χριστιανικό διαμέσου της πίστης και της θυσιαστικής προσφοράς πολλών ιεραποστόλων που κήρυτταν το ευαγγέλιο παρόλες τις συνεχείς απειλές αρρώστιας και θανάτου.
Ο Τσάλμερς, γιος λιθοκτι]ίστη, στα Δυτικά Υψίπεδα της Σκωτίας, έγινε του Χριστού στη διάρκεια της αφύπνισης του 1859. Παιδί ακόμα, ήθελε να γίνει ιεραπόστολος στους κανίβαλους, και τελικά έφτασε στο κατοικημένο νησί της Ραροτόγγα το Μάη του 1867. Εκεί υπηρέτησε με την Ιεραποστολική Εταιρεία του Λονδίνου για τα επόμενα 10 χρόνια. Kατά βάθος ήταν πρωτοπόρος και ξεκίνησε για τη Νέα Γουινέα (η σημερινή Παπούα Νέα Γουινέα) για να κηρύξει το ευαγγέλιο. Για τα επόμενα 23 χρόνια έκανε κοπιαστικά ταξίδια κατά μήκους της ακτής, επισκεπτόμενος 105 χωριά, από τα οποία τα 90 δεν είχαν ξαναδεί λευκό άνθρωπο, και βάζοντας μια σειρά από Πολυνήσιους δασκάλους για να συνεχίσουν τη διακονία. Πάντα πήγαινε άοπλος για να μην προκαλεί υποψίες.
Ο Τσάλμερς λαχταρούσε να μιλήσει σε ψυχές που δεν είχαν ακόμα ακούσει το ευαγγέλιο. Πώς μ’ αρέσει να είμαι ο πρώτος να κηρύξω τον Χριστό σε ένα μέρος,» είπε, και είχε τη χαρά να δει ολόκληρες κοινότητες να μεταμορφώνονται από το ευαγγέλιο. Απορρίπτοντας μια πρόταση να εργαστεί ως κυβερνητικός αξιωματούχος, δήλωσε:
«Το ευαγγέλιο και το εμπόριο, ναι. Αλλά θυμηθείτε αυτό: το ευαγγέλιο πρέπει να έχει τη πρώτη θέση. Όπου υπάρχει η παραμικρή σπίθα πολιτισμού στις Νότιες Θάλασσες, αυτό συμβαίνει γιατί έχει κηρυχθεί το ευαγγέλιο εκεί. Οι επάλξεις της ειδωλολατρείας καταλαμβάνονται με έφοδο μόνο από εκείνους που κρατάνε το σταυρό».
Παρόλες τις αναρίθμητες ταλαιπωρίες του, ο Τσάλμερς το θεωρούσε μεγάλο προνόμιο να θυσιάσει τα πάντα για τον Χριστό.
Στις μέρες μας όταν πολλές εκκλησίες έχουν ασπασθεί το ευαγγέλιο ευημερίας με τις «υποσχέσεις» του για υγεία, πλούτη, ασφάλεια και άνεση, χρειάζονται μιμητές του Τσάλμερς. Δεν ζητούσε ούτε προσωπική προστασία ούτε δόξα﮲ η πίστη του δεν στηριζόταν ούτε στα πλούτη ούτε στη μακροζωία. Ο Τζέιμς Τσάλμερς ζούσε με τα μάτια του καρφωμένα στον ουρανό για να γνωρίσουν κι άλλοι τον Σωτήρα και να Τον εμπιστευτούν. Του κόστισε τη ζωή του, αλλά σίγουρα θα χαιρόταν για την ανταλλαγή.
Church History: January 2020
