 |
| Αριστερά: Ο «Μικρός» Πύργος της Βαβέλ του ζωγράφου Πίτερ Μπρίγκελ του πρεσβύτερου, 1563, δεξιά : το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο |
Αυτή η απροθυμία να δημιουργηθεί το μέλλον με την πιο στοιχειώδη έννοια, με τη δημιουργία νέων γενεών, αποτελεί τη ρίζα πολλών προβλημάτων της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των δυσκολιών αφομοίωσης των μεταναστών και της φορολογικής της δυσφορίας.
Όταν μια ολόκληρη ήπειρος – υγιέστερη, πλουσιότερη και ασφαλέστερη από ποτέ – επιλέγει σκόπιμα τη στειρότητα, η πιο βασική αιτία για αυτό πρέπει να βρίσκεται στη σφαίρα του ανθρώπινου πνεύματος και στο ίδιο το μυστήριο της ύπαρξης.
Η απάντηση που δόθηκε από Ιταλό ευρωβουλευτή, όταν του τέθηκε το ερώτημα περί της αυτοκτονίας της Ευρώπης είναι η εξής : "Κοιτάξτε, ξέρουμε ότι τελειώσαμε. Προσπαθούμε να κανονίσουμε τα πράγματα ώστε να πεθάνουμε άνετα στα κρεβάτια μας. Μην έρχεστε εδώ και αρχίζετε να ανακατεύετε τα πράγματα."
Όμως ο θάνατος αυτός είναι αποτέλεσμα πνευματικών επιλογών των λαών και των ηγετών τους.
- Τι μπορούμε να αναμένουμε από το μέλλον όταν ο φόνος του αγέννητου(άμβλωση) αποτελεί έναν εύκολο και βολικό τρόπο για να απαλλαγεί μία μητέρα από ένα "πρόβλημα".
- Τι μπορούμε να αναμένουμε από το μέλλον όταν τα κοινοβούλια ψηφίζουν νόμους εναντίον της ζωής.
- Τι μπορούμε να αναμένουμε από το μέλλον όταν οι ίδιοι πολιτικοί ηγέτες φιμώνουν τους ανθρώπους που προσπαθούν να υπερασπίσουν το αγέννητο, όπως συνέβη τον Ιανουάριο του 2020, όταν κατά παράνομο τρόπο κατέβασαν τις αφίσες υπέρ της ζωής από το Μετρό της Αθήνας.
- Τι μπορούμε να αναμένουμε από το μέλλον όταν η φυσική οικογένεια δεν προστατεύεται και έχει τεθεί υπό διωγμό.
- Τι μπορούμε να αναμένουμε από το μέλλον όταν οδηγούνται παιδιά σε χειρουργεία και ζούνε μια ζωή μέσα στα φάρμακα, γιατί τα πείθουν ότι γεννήθηκαν σε "λάθος" σώμα.
Δεν υπάρχει καμιά άλλη γιατρειά παρά η επιστροφή στον Πατέρα, τώρα πριν είναι πολύ αργά!
Καταδικάζοντας την αναμενόμενη ανατροπή του νόμου περί Αμβλώσεων
από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ,
το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζει τον εαυτό του.
Παρόλο που το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ δεν έχει εκδώσει ακόμη την απόφασή του για την ανατροπή του νόμου περί των Αμβλώσεων (Roe v Wade), το Κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισε να εγκρίνει ψήφισμα που καταδικάζει την αναμενόμενη απόφαση. Η ψηφοφορία ήταν 364 υπέρ, κατά 154 και 37 αποχές και είχε σκοπό να "υπενθυμίσει" στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι είναι "ζωτικής σημασίας" να υποστηρίξουν τον νόμο Roe v Wade. Με αυτόν τον τρόπο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδίκασε τον εαυτό του, εμπλεκόμενο σε μία υπόθεση που δεν το αφορά, ενώ στέκεται ενάντια στα δικαιώματα των αθώων αγέννητων μωρών.
Αυτό, φυσικά, δεν αποτελεί έκπληξη, αν λάβουμε υπόψη ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό η Ευρώπη είναι πλέον μεταχριστιανική[1]
Σε άρθρο του 2018 στον "The Guardian" αναφέρθηκε το εξής: "Η πορεία της Ευρώπης προς μια μεταχριστιανική κοινωνία έχει απεικονιστεί με σαφήνεια από έρευνα που δείχνει ότι η πλειοψηφία των νέων σε δώδεκα χώρες της Ευρώπης δεν ακολουθούν κάποια θρησκεία."
"Η έρευνα σε νέους 16 έως 29 ετών διαπίστωσε ότι η Τσεχική Δημοκρατία είναι η λιγότερο θρησκευτική χώρα στην Ευρώπη, με το 91% αυτής της ηλικιακής ομάδας να λέει ότι δεν έχει θρησκευτική πίστη. Μεταξύ 70% και 80% των νεαρών ενηλίκων στην Εσθονία, τη Σουηδία και την Ολλανδία κατηγοριοποιούνται επίσης ως μη θρησκευόμενοι".
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου εδρεύει ο "The Guardian", το 70% των νέων αναγνωρίζεται χωρίς θρησκεία και το 59% δεν παρακολουθεί ποτέ εκκλησιαστικές λειτουργίες.
Σύμφωνα με τα λόγια του καθηγητή θεολογίας και θρησκείας Stephen Bullivant, "Ο Χριστιανισμός ως προεπιλογή, ως κανόνας, έχει φύγει, και πιθανώς έχει χαθεί οριστικά - ή τουλάχιστον για τα επόμενα 100 χρόνια". (Θα πρόσθετα ότι αυτό θα ήταν αληθές χωρίς ένα νέο κύμα αναζωπύρωσης. Δεν είναι τετελεσμένο γεγονός.)
Και όχι μόνο έτσι, αλλά σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, όπου υπάρχει ομολογία χριστιανικής πίστης, ειδικά μεταξύ των ανθρώπων παλαιότερης γενιάς, αυτή είναι συχνά βαλτωμένη είτε στη νεκρή παράδοση είτε στον προοδευτικό φιλελευθερισμό που δεν είναι καθόλου χριστιανικός. (Αυτή είναι δική μου παρατήρηση, όχι του "The Guardian".)
Αυτό σημαίνει ότι, παρά την ταχεία αύξηση στις ΗΠΑ αυτών που δεν έχουν θρησκευτική πίστη, εν τούτοις η Αμερική εξακολουθεί να έχει πολύ πιο εύρωστους χριστιανούς, που πιστεύουν στη Βίβλο, από την Ευρώπη. Γι' αυτό συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τη ζωή του αγέννητου και συνεχίζουμε να στεκόμαστε ενάντια στον ΛΟΑΤΚΙ+ εξτρεμισμό. Και γι' αυτό, αυτοί οι Ευρωπαίοι νομοθέτες ένιωσαν την ανάγκη να καταδικάσουν την αναμενόμενη υπέρ της ζωής απόφαση του δικαστηρίου.
Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου μεταξύ άλλων αναφέρει:
"οι ευρωβουλευτές, τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καταδικάζουν την οπισθοδρόμηση της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας και των δικαιωμάτων των γυναικών παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και ορισμένων χωρών της ΕΕ, και ζητούν ασφαλή πρόσβαση στις αμβλώσεις".
Σύμφωνα με τα λόγια του Κροάτη σοσιαλιστή ευρωβουλευτή Predrag Matić, "το σχέδιο γνωμοδότησης του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ένα σοκ και ένας εφιάλτης".
Το ψήφισμα καταδίκασε ακόμη και εκείνα τα κράτη που έχουν ψηφίσει νομοσχέδια για την προστασία της ζωής, όπως νομοσχέδια που απαγορεύουν τις αμβλώσεις μετά τις έξι εβδομάδες.
Όλα αυτά με οδηγούν να ρωτήσω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: "Ποιος σας ζήτησε τη γνώμη σας; Ποιος σας διόρισε δικαστή της Αμερικής; Και ποιος σας έθεσε επικεφαλή των αποφάσεων των ανεξάρτητων Πολιτειών μας;"
Η Γερμανίδα ευρωβουλευτής Κριστίν Άντερσον, βουλευτής της δεξιάς που καταψήφισε το ψήφισμα, ανέφερε τα εξής: "Οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον μια αποικία που κυβερνάται από την Ευρώπη. Δεν το ξέρατε;"
Καλά τα λες!
Αποτελεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι ένας αυξανόμενος αριθμός Ευρωπαίων ηγετών δεν έχουν οι ίδιοι παιδιά; Δεν σχετίζεται αυτό με την παρακμή ενός χριστιανικού πολιτισμού που εκτιμά τη ζωή και θεωρεί τα παιδιά ως δώρο από τον Θεό;
Ένα άρθρο του 2017 από τον Darrell Delamaide έθεσε την ερώτηση:
"Οι άτεκνοι ηγέτες σημαίνει τον θάνατο της Ευρώπης;"
Έγραψε:
"Σημαίνει κάτι αυτό;"
[1] Είναι η κατάσταση στην οποία ο Χριστιανισμός δεν είναι πλέον η κυρίαρχη θρησκεία των πολιτών μιας κοινωνίας, αλλά έχει σταδιακά αναλάβει αξίες, πολιτισμό και κοσμοθεωρίες που δεν είναι χριστιανικές.
Έγραψε:
- Η εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν ως νέου Γάλλου προέδρου σημαίνει πλέον ότι οι ηγέτες των τεσσάρων ευρωπαϊκών χωρών των G-7 με τις μεγαλύτερες οικονομίες - ο Μακρόν, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι και ο Ιταλός πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι - είναι όλοι άτεκνοι.
- Άλλοι εξέχοντες Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν επίσης παιδιά: ο Ολλανδός πρωθυπουργός Mark Rutte, ο Σουηδός πρωθυπουργός Stefan Lofven, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Xavier Bettel, η πρωθυπουργός της Σκωτίας Nicola Sturgeon και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker.
- και συνεχίζει : "Όσοι εφιστούν την προσοχή σε αυτό φαίνεται να το πιστεύουν. Ο George Weigel, γράφοντας αυτή την εβδομάδα στον ιστότοπο First Things, μιλάει για "Δημογραφική αυτοκτονία της Ευρώπης". Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο James Mc Pherson τιτλοφόρησε το σχόλιό του στον Washington Examiner με τον τίτλο "Ο Εμμανουέλ Μακρόν και η άγονη ελίτ μιας μεταβαλλόμενης ηπείρου". Και στα τέλη του περασμένου μήνα, ακόμη και πριν από τη νίκη του Μακρόν, οι Sunday Times της Βρετανίας δημοσίευσαν ένα μακροσκελές απόσπασμα βιβλίου του Douglas Murray με τίτλο "Η Ευρώπη υπογράφει τη δική της θανατική καταδίκη.
Ενώ ο ίδιος ο Darrell Delamaide υποβάθμισε αυτές τις ανησυχίες, συμφωνώ με εκείνους που επέστησαν την προσοχή στην αυξανόμενη έλλειψη παιδιών πολλών Ευρωπαίων ηγετών.
Χωρίς τα δικά τους παιδιά, δύσκολα μπορούν να αντιληφθούν την πλήρη σημασία, του να φέρουν ένα παιδί σε αυτόν τον κόσμο. Χωρίς το ευαγγέλιο, δύσκολα μπορούν να κατανοήσουν τη σημασία του να παλεύουν για τη ζωή αυτού του παιδιού ενώ είναι ακόμα στη μήτρα. Και με ένα μειούμενο ποσοστό γεννήσεων, πολύ κάτω από το ποσοστό 2,1 που απαιτείται για τη διατήρηση μιας κοινωνίας, η Ευρώπη θα συνεχίσει να παρακμάζει, όχι μόνο πνευματικά και ηθικά, αλλά και σε αριθμούς.
Είθε ένας πολιτισμός ζωής, βασισμένος σε βιβλικές αρχές, να ανατείλει ξανά στην Ευρώπη!
Michael Brown 12/6/2022
Πηγή : Εδώ
[1] Είναι η κατάσταση στην οποία ο Χριστιανισμός δεν είναι πλέον η κυρίαρχη θρησκεία των πολιτών μιας κοινωνίας, αλλά έχει σταδιακά αναλάβει αξίες, πολιτισμό και κοσμοθεωρίες που δεν είναι χριστιανικές.
