Ουκρανία
Χτες δυο άτομα μοιράστηκαν μαζί μας την ανάγκη τους για τρόφιμα. Τα ετοιμάσαμε και πήγαμε να τους τα δώσουμε. Προς μεγάλη μας έκπληξη, είπαν ότι δεν τα χρειάζονταν πια.
Αναρωτιόμαστε, τι θα κάνουμε μ’ αυτά τα πράγματα;
Το βράδυ, μια γιαγιά μας πλησίασε και ρώτησε αν είχαμε τοματοπολτό. Η Μαρία απάντησε αμέσως, Ναι, έχουμε. Ας το πάρω από το αυτοκίνητο.
Πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο, της είπα, Όχι. Δεν έχουμε τοματοπολτό. Η Μαρία είπε, Ας ρίξουμε μια ματιά. Κι όταν ανοίξαμε το αυτοκίνητο, να ο τοματοπολτός!
Δώσαμε στη γριούλα όσα ήθελε.
Λίγα λεπτά αργότερα, ένας άνδρας ζήτησε ψωμί. Πήγαμε στο αυτοκίνητο και βρήκαμε. Στην επόμενη ώρα, ο Θεός μας οδήγησε σε τέσσερες ηλικιωμένες κυρίες που είχαν ανάγκη. Είχαμε μεγάλη χαρά που μπορούσαμε να καλύψουμε τις ανάγκες τους.
Αυτές οι συναντήσεις ήταν όλες απρογραμμάτιστες. Τυχαίοι ξένοι μας πλησίασαν και μας είπαν για τις ανάγκες τους. Και το αυτοκίνητο έγινε σαν καπέλο μάγου. Έβγαιναν συνέχεια αγαθά.
Ήταν μια χαρούμενη μέρα. Ο Θεός μας έκανε το προνόμιο να είμαστε ευλογία σε 6 τυχαίους ανθρώπους.
Όπως είπε η Μαρία, ένας καινούργιος νόμος βγαίνει στην Ουκρανία. Είναι ο νόμος της καλοσύνης. Βλέπουμε μια ανάγκη, αλλά βλέπουμε επίσης καλοσύνη που καλύπτει αυτή την ανάγκη. Βλέπουμε την κακία, αλλά βλέπουμε επίσης την καλοσύνη που ξεχειλίζει από τις καρδιές.
Όταν πρωτοήρθα στην Ουκρανία με προβλημάτιζε το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν χαμογελούσαν ποτέ στους ξένους. Oύτε καν κρατούσαν επαφή με τα μάτια.
Τώρα όμως αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι έχουν ένα συλλογικό δεσμό. Eνα αίσθημα ενότητας. Δεν υπάρχουν ξένοι. Όλοι είναι φίλοι. Οι άνθρωποι χαμογελάνε πιο πολύ. Κοιτάνε κατάματα ο ένας τον άλλο. Πιάσαμε περισσότερες φιλίες αυτό το μήνα απ’ ό,τι σ’ όλους τους μήνες που βρισκόμαστε εδώ.
Όλοι έχουν χρόνο να μιλήσουν για τη ζωή τους και να μοιραστούν την ιστορία τους. Γινόμαστε φίλοι με μάγειρες, στρατιώτες και ταμίες.
Έτσι δίνουμε τους καλύτερους πόρους μας, τις καλύτερες ικανότητές μας, την ίδια τη ζωή μας. Για να ξυπνήσουμε αύριο σε μια χώρα για την οποία αξίζει να πολεμήσει κανείς. Σε μια ένδοξη και ελεύθερη Ουκρανία.
- Τζαφίν
