Oι άρχοντες των φυλών έφεραν έξι σκεπαστές άμαξες και δώδεκα βόδια στην υπηρεσία της Σκηνής του Μαρτυρίου. Αυτές οι άμαξες δόθηκαν στους Λευίτες, δηλαδή στους γιούς Γηρσών και Μεραρί, στον καθένα "κατά την υπηρεσίαν αυτού", αλλά στους γιους Καάθ δεν δόθηκαν άμαξες "διότι η εν τω αγιαστηρίω υπηρεσία αυτών ήτο να βαστάζωσιν επ’ώμων".
Αυτοί οι άνδρες ήταν κι αυτοί άνθρωποι. Αναρωτιέμαι αν μπήκαν ποτέ στον πειρασμό να επιθυμήσουν να είχαν κι αυτοί άμαξες. Κι αυτοί ήταν εγγονοί του Ααρών. Γιατί να είναι αναγκασμένοι να κουβαλούν αυτά τα ασήκωτα βάρη στους ώμους τους τη στιγμή που οι εξάδελφοί τους διέθεταν βοϊδάμαξες. Αν ποτέ σκέφτηκαν κάτι τέτοιο, ίσως βρήκαν παρηγοριά στη θύμηση ότι σ’ αυτούς εμπιστεύτηκε ο Θεός την φροντίδα των πιο πολύτιμων πραγμάτων, πραγμάτων τόσο πολύτιμων που να μην είναι δυνατό να μεταφερθούν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Το ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα; Τα βάρη που πρέπει να βαστάμε στους ώμους μας είναι ό,τι ο Θεός μας θεωρεί σαν πιο πολύτιμα.
Ο Ποιμένας σήκωσε το χαμένο πρόβατο – και ένα πρόβατο είναι βαρύ πράγμα – και το ακούμπησε στους ώμους Του. Αν ο Καλός Ποιμένας ζητάει από μας να σηκώνουμε στους ώμους μας τη φροντίδα των ψυχών, σίγουρα αυτό γίνεται επειδή το βάρος είναι τόσο πολύτιμο που δεν μπορεί να μεταφερθεί μ’ οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
"Δεν δύναμαι εγώ μόνος να βαστάσω όλον τον λαόν τούτον, διότι είναι πολύ βαρύ εις εμέ" (Αρ. 11:14).
Το είπες ποτέ αυτό; Εγώ το είπα, αλλά ποτέ δεν θα καταλάβουμε πόσο τρυφερός μπορεί να είναι ο Κύριος αν δεν φτάσουμε στο σημείο να νιώσουμε έτσι. Ποτέ δεν αντιμετωπίζει τέτοια λόγια με ψυχρότητα, ποτέ δεν μας παρεξηγεί. Οι άγγελοί Του Τού μοιάζουν σ’ αυτό το σημείο. Όπως ο Θεός έχει ετοιμάσει εβδομήντα ικανούς άνδρες για να βοηθήσουν τον Μωϋσή, έτσι και ο γεμάτος κατανόηση λόγος ενός αγγέλου στον κουρασμένο Ηλία ήταν: "Πολλή είναι η οδός από σου" . Ο άγγελος ήξερε πού να βρει ένα δοχείο με νερό και αλεύρι για να φτιάξει μια πίττα, και έτσι είχε ένα μικρό γεύμα έτοιμο γι’ αυτόν όταν ξύπνησε. Και – ίσως αυτό να είχε την μεγαλύτερη σημασία – ήξερε ότι είχε ανάγκη από ένα καλό ύπνο.
Όταν νιώθεις ότι έχεις ξεπεράσει τα όρια της αντοχής σου, μην διστάσεις να το πεις στον Πατέρα σου. Αν προσέξεις, θα Τον ακούσεις να λέει, "Τώρα θέλεις ιδεί τι θέλω κάμει"﮲ και αν παρατηρήσεις, θα δεις, σαν να έχουν μόλις δημιουργηθεί, όλων των ειδών τις εκπλήξεις της αγάπης Του, συντρόφους δίπλα σου, τροφή και ποτό - τον Άρτο της Ζωής και το Νερό της ζωής.
- Amy Carmichael
