Έδειχνε χαμένος τις πρώτες στιγμές της ελευθερίας του. Σαν να μην καταλάβαινε τι ακριβώς είχε συμβεί, καθώς περπατούσε βιαστικά προς το προεδρικό αεροσκάφος που θα τον έφερνε πίσω στην Αμερική. «Δεν αισθανόμουν ακόμη ελεύθερος, ο εφιάλτης μου τελείωσε μόνο όταν βγήκαμε από τον εναέριο χώρο της Τουρκίας», λέει χαμηλόφωνα ο πάστορας Αντριου Μπράνσον, ο άνθρωπος που πρωταγωνίστησε σε μία από τις πιο σκληρές διπλωματικές διαμάχες Ουάσιγκτον – Αγκυρας. Διαμάχη που κορυφώθηκε με την επιβολή οικονομικών κυρώσεων.
Σχολιάζω αυτό ακριβώς. Το πρωτοφανές επίπεδο της πολιτικής παρέμβασης που ενεργοποίησε η υπόθεσή του. Οτι η αποφυλάκισή του μετατράπηκε σε ζήτημα προεδρικής τιμής για τον Ντόναλντ Τραμπ και η κράτησή του στο πολυτιμότερο εργαλείο πίεσης για τον Ταγίπ Ερντογάν. «Είμαι μόνο ένας απλός άνθρωπος του Θεού και να με λες Αντριου», λέει σχεδόν αμήχανα, πριν αρχίσει να αφηγείται πώς άρχισαν όλα.
«Τον Οκτώβριο του 2016 μας κάλεσαν με τη σύζυγό μου στο αστυνομικό τμήμα. Πήγαμε ανυποψίαστοι νομίζοντας πως επρόκειτο για την άδεια διαμονής. Ομως κρατηθήκαμε για να απελαθούμε. Εκλαιγα. Δεν ήθελα να απελαθώ. Δώδεκα ημέρες σε κέντρο κράτησης, μαζί με μαχητές του ISIS. Την 13η άφησαν ελεύθερη τη Νορίν. Εμένα με μετέφεραν αλλού, μέσα στη νύχτα. Εκλαιγα. Ηθελα να απελαθώ. Εμεινα εκεί για 50 ημέρες, σε απόλυτη απομόνωση. Καμία επαφή ούτε με δικηγόρο ούτε με τις προξενικές αρχές. Μόνος, εγώ και τα σκοτάδια μου».
Συνέχεια εδώ
