«Θέε μου, σε υπηρέτησα στη γη και θέλω να έχω την ανταμοιβή μου στη γη, όχι μόνο στον ουρανό. Και η ανταμοιβή μου να είναι, να μην πεθάνω πριν φέρω έναν Ιουδαίο στον Χριστό, γιατί ο Ιησούς ήταν Ιουδαίος.
«Είμαι όμως φτωχός, γέρος και άρρωστος. Δεν μπορώ να πάω για να ψάξω για Ioυδαίο. Στο χωριό μου δεν υπάρχει. Φέρε έναν Ιουδαίο στο χωριό μου και θα προσπαθήσω να τον φέρω στον Χριστό».
Ο Θεός άκουσε την προσευχή του και έκανε χάρη.
Ένας νεαρός Ιουδαίος, που είχε γίνει άθεος, βρισκόταν σε πνευματική αναστάτωση. Bρήκε τον εαυτό του να σκέφτεται τον Θεό που έλεγε πως δεν Τον πίστευε. Περνούσε από εκκλησίες και κάτι τον είλκυε να μπει μέσα.
Τότε κάτι τον τραβούσε στο χωριό του μαραγκού.
«Δεν είχα λόγο να πάω εκεί. Στη Ρουμανία υπάρχουν 12.000 χωριά, αλλά πήγα εκεί. Ο μαραγκός με ευαγγελιζόταν με μεγάλη επιμονή και υπομονή. Με έβλεπε ως απάντηση στις προσευχές του και μου έδωσε μια Βίβλο. Η Βίβλος αυτή δεν ήταν γραμμένη τόσο με λόγια όσο με φλόγες αγάπης πυροδοτημένες από τις προσευχές του. Σχεδόν δεν μπορούσα να το διαβάσω. Μόνο έκλαιγα, συγκρίνοντας τη κακιά ζωή μου με τη ζωή του Ιησού. Την δική μου ακαθαρσία με τη δικαιοσύνη Του. Το δικό μου μίσος με την αγάπη Του – και Εκείνος με δέχθηκε σαν ένα δικό Του παιδί».
Ο νεαρός Ιουδαίος άθεος ήταν ο Richard Wurmbrand – που στη συνέχεια θα γινόταν ένας από τους πιο ξακουστούς Χριστιανούς του 20ου αιώνα.
Προσευχόμαστε ο Θεός να μας χρησιμοποιήσει για να φέρουμε ανθρώπους σε Εκείνον;
