Για ένα πιστό στη Βόρειο Ινδία, δεν είναι σπάνιο να βαφτίζεται τα μεσάνυχτα, καθώς το σκοτάδι προσφέρει περισσότερη ασφάλεια σε μια περιοχή όπου οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν διωγμό.
Για ένα νέο πιστό, η εν Χριστώ ελευθερία συχνά σημαίνει ότι χάνει άλλες ελευθερίες. Δεν μπορεί να αντλήσει νερό από το πηγάδι της κοινότητας, ούτε να περπατήσει στο δρόμο χωρίς να τον κακοποιήσουν. Kατά παράδοξο τρόπο όμως, οι εκκλησίες αυξάνονται σε μια χώρα όπου πολλοί από τα 400 εκατομμύρια πληθυσμού ζουν σε έσχατη φτώχεια, και οι περισσότεροι δεν έχουν ακούσει καν για τον Ιησού.
Για το Ροχάν, η Ινδία είναι ένας τεράστιος ιεραποστολικός αγρός. «Ο Θεός κινείται,» είπε. «Οι εκκλησίες αυξάνονται με γοργό ρυθμό».
Ο Ροχάν εντοπίζει μια μεγάλη πρόκληση: «Δεν έχουμε αρκετούς ανθρώπους να πλησιάσουν τις ψυχές που ανταποκρίνονται στο ευαγγέλιο. Δεν έχουμε εργάτες να φροντίσουν την Εκκλησία σε βαθύτερο επίπεδο.
Όταν ο Ροχάν πήρε το ντοκτορά του στη Θεολογία, έγινε διευθυντής μιας Βιβλικής Σχολής στη Βόρεια Ινδία και διευθυντής της ιεραποστολής για ένα μεγάλο εκκλησιαστικό δίκτυο στην περιοχή. Πολλοί από τους φοιτητές που αποφοιτούν στη συνέχεια φυτεύουν καινούργιες εκκλησίες, και διακονούν ως πνευματικοί εργάτες σε μερικά από τα πιο απόμακρα χωριά. Πάνω από 1800 εκκλησίες έχουν δημιουργηθεί και στερεωθεί με τη βοήθεια φοιτητών και εργατών του Βιβλικού Κολλεγίου.
Ο Εργάτης «Μπαχούλα» διακονεί μια απ’ αυτές τις εκκλησίες με πάνω από 1000 άτομα από τα γειτονικά χωριά. Είπε, «Οι διευθυντές του Βιβλικού Κολλεγίου έρχονται εδώ και μας καταρτίζουν. Μας εξοπλίζουν με το λόγο του Θεού και μας βοηθάει να μαθητεύουμε τις καινούργιες ψυχές.»
Ο «Λάκς», ένας νέος πιστός και η γυναίκα του γνώρισαν τον Χριστό όταν πέθανε η κόρη τους. Όπως γίνεται συχνά, υπέστησαν διωγμό και χλευασμό από τους συγχωριανούς τους οι οποίοι τους έλεγαν ότι ο θάνατος της κόρης τους ήταν τιμωρία για την πίστη τους στον Χριστό. Ο Λάκς είπε, «Γνωρίσαμε τον Ζωντανό Κύριο. Πιστεύουμε στον Κύριο παρόλο που η κοινωνία μας μάς κατέκρινε. Εκείνος μας έχει ευλογήσει».
Η επιρροή του Ροχάν επεκτείνεται πέρα από το Κολλέγιο και την αίθουσα της Εκκλησίας μέχρι την γύρω κοινότητα. Ο Ροχάν και οι συνεργάτες παρατήρησαν ότι καθώς οι εκκλησίες αυξάνονταν, πολλά από τα παιδιά των πιστών δεν πήγαιναν στο σχολείο. Παραδοσιακά, οι πολύ φτωχοί ή τα μέλη της κατώτερης κάστας δεν πάνε σχολείο.
O Ροχάν ήθελε να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα αναλφαβητισμού. Δημιουργήθηκε ένα σχολείο σε αγροτικό χωριό από νηπιαγωγείο μέχρι και την τελευταία τάξη. Στην αρχή το σχολείο είχε 5 μαθητές, αργότερα 1.100. Σκοπός τους ήταν να ενισχύσουν την Εκκλησία, προσφέροντας εκπαίδευση υψηλής ποιότητας σε Χριστιανόπαιδα. Σήμερα υπάρχουν αρκετά τέτοια σχολεία σ’ όλη την Ινδία. Φοιτητές από τη Βιβλική Σχολή τα επισκέπτονται τακτικά για να διδάξουν μαθήματα και να διακονήσουν πνευματικά. Απόφοιτοι του σχολείου έχουν γίνει καθηγητές, γιατροί ή Χριστιανοί εργάτες.
Ενώ τα παιδιά παίρνουν ποιοτική εκπαίδευση, πολλοί γονείς εξακολουθούν να αγωνίζονται. Ιδιαίτερα στα πιο απομονωμένα χωριά. Οι Χριστιανοί είναι οι φτωχότεροι μεταξύ των φτωχών. Διωγμένοι από τις οικογένειές τους και παρίες στην αγορά, πολλοί ζουν με 30 ρουπίες (0,34 ευρώ) την ημέρα.
Έτσι ο Ροχάν, σύμφωνα με την ολιστική προσέγγισή του στη διακονία, έχει αναπτύξει ένα πρόγραμμα που προσφέρει μικρά δάνεια στους πιστούς της περιοχής. Εξακόσιες οικογένειες έχουν αρχίσει μικρές επιχειρήσεις. Ο Ροχάν εκτιμάει ότι οι περισσότερες οικογένειες τώρα ζουν με 3,36 ευρώ την ημέρα.
Η «Μπαχί», μια νοικοκυρά, μητέρα δυο μικρών παιδιών, πήρε δάνειο για να αγοράσει δυο μικρά κατσικάκια. Εξασφάλισε γάλα για τα παιδιά της και θα μπορέσει να πουλάει το περίσσευμα του γάλακτός και τυχόν μικρά τους στην αγορά.
Ο σκοπός του Ροχάν είναι να δίνει το καλύτερο του Θεού για τους ελάχιστους. «Ο Θεός μου χάρισε μια καλή εκπαίδευση και θέλω να την χρησιμοποιήσω για τους ελάχιστους της χώρας μας». Η ιστορία του είναι δυναμικό παράδειγμα για το πώς ένας εκπαιδευμένος ηγέτης μπορεί να εγγίξει χιλιάδες ζωές για τον Χριστό.
EVANGELICALS NOW
