Ο Ραμπιούλ είναι ένα 8χρονο αγόρι από το Μπανγκλαντές. Μένει με τη μητέρα του σε ένα καλυβάκι από αυλακωτή λαμαρίνα στα υποβαθμισμένα προάστια του Chittagong. Πριν δυο χρόνια άρχισαν να αναπτύσσονται έλκη στο δέρμα του.
Ο Ραμπιούλ διαγνώστηκε με λέπρα. Σύντομα τα χέρια του άρχισαν να παραμορφώνονται. Τα μάτια του δεν έκλειναν κανονικά. Νευρική βλάβη στο πρόσωπο δεν τον άφηνε να χαμογελάει.
Το κάποτε χαρούμενο και δραστήριο παιδί, γινόταν όλο και πιο μελαγχολικό και μοναχικό. Δεν μπορούσε πια να παίζει κρίκετ. «Μ’ αρέσει πολύ να παίζω κρίκετ,» είπε, «αλλά τώρα δεν μπορώ να κρατάω το ρόπαλο».
Ευτυχώς δεν ήταν αργά για το Ραμπιούλ. Aρχισε πολυφαρμακευτική αγωγή και θεραπεύτηκε. Eκαμε χειρουργική αποκατάστασης στο χέρι του. Ο Ραμπιούλ πάει καλά και κάνει τακτικά τις φυσιοθεραπευτικές τους ασκήσεις.
«Αλείφω τα χέρια μου με λάδι αρκετές φορές την ημέρα, και τα δάκτυλά μου άρχισαν να ξεπιάνονται,» λέει χαρούμενα ο Ραμπιούλ.
Τώρα πηγαίνει στο σχολείο και παίζει πάλι με τους φίλους του. Μπορεί πάλι να γράφει. Είναι πολύ χαρούμενος.
O Ραμπιούλ έχει μεγάλο ταξίδι μπροστά του, αλλά είναι αισιόδοξος. Ο Φυσιοθεραπευτής έρχεται στο σπίτι του και το παιδί πηγαίνει στο κέντρο της Ιεραποστολής.
Η προσευχή του είναι απλή: «Προσεύχομαι στον Θεό η Ιεραποστολή προς τους Λεπρούς να βοηθήσει και άλλα παιδιά όπως βοήθησε και μένα».
Ένας επισκέπτης από τη Ν. Ζηλανδία έδωσε στο Ραμπιούλ ένα καινούργιο ρόπαλο του κρίκετ, γάντια και μια μπάλα. Παίζει με τους φίλους του.
Η καλοσύνη και οι προσευχές των υποστηρικτών της Ιεραποστολής δίνουν τη δυνατότητα σε παιδιά σαν το Ραμπιούλ να ζουν την αγάπη του Θεού και τη ζωή στη πληρότητά της.
THE LEPROSY MISSION
