Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021

Όταν οι γονείς έγιναν εχθροί

Σχόλιο: Στις ΗΠΑ η κυβέρνηση των αριστερών Δημοκρατικών βάλλει εναντίον της οικογένειας χρησιμοποιώντας ως όπλα το σχολείο και την εκπαίδευση. Το παρακάτω άρθρο αποκαλύπτει τι συμβαίνει στις ΗΠΑ και τι πόλεμο δέχεται η οικογένεια, ιδιαίτερα στις Πολιτείες όπου επικρατούν οι Δημοκρατικοί.
Δυστυχώς τα ίδια βλέπουμε και στην πατρίδα μας, επειδή τα τρία κόμματα εξουσίας είναι του ίδιου πολιτικού φυράματος με τους νεοταξίτες που κυβερνούν τις ΗΠΑ.
Είμαστε μάρτυρες των συνεχών επιθέσεων ενάντια στην οικογένεια από τα ΜΜΕ, στον τόπο μας.
Έχουν πάρει χαρακτήρα Πανδημίας οι αναφορές δημοσίων ή όχι προσώπων για κακοποίηση από τον πατέρα ή από την οικογένεια. Τελευταία  η περίπτωση πρωταθλήτριας του στίβου, που ανακοίνωσε ότι ο πατέρας μου : «Με βίαζε από τα 11 μου». Πράγματι, αν συνέβη, είναι τραγική ιστορία, αλλά να την βγάζεις στην δημοσιότητα μετά από 40 χρόνια σε τι αποσκοπεί; Ρίχνεις νερό στον μύλο αυτών που θέλουν να καταστρέψουν ότι πιο όμορφο μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Την οικογένειά του. Και φυσικά δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι οι εξαιρέσεις αποτελούν τον κανόνα.
Είναι απολύτως σαφές ότι γίνεται προσπάθεια προσβολής της οικογένειας, περιστολής των γονεϊκών δικαιωμάτων και μεταφορά τους στο Κράτος. Ένα απολυταρχικό νεοκομμουνιστικό μοντέλο που θυμίζει την πάλαι ποτέ Σοβιετία. Η αλήθεια είναι ότι τον νεοκομμουνισμό που προωθεί η παγκόσμια ελίτ τον εφαρμόζουν από κοινού όλα τα συστημικά κόμματα, είτε αριστερά είτε ψευτοδεξιά. 
Είναι θέμα χρόνου να χάσουμε την δυνατότητα να μεγαλώνουμε εμείς τα παιδιά μας. Ιδιαίτερα οι χριστιανοί που έχουν εντολή από τον ίδιο τον Κύριο να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με "νουθεσίαν Κυρίου", έτσι όπως ορίζεται και εκφράζεται μέσα στον Άγιο Λόγο του Θεού. Το σχολείο γίνεται τοξικό για κάποιον που θέλει να εκπαιδεύσει τα παιδιά του με "φόβον Θεού". 
Πρέπει οι κοινότητές μας να αντιδράσουν και να προστατέψουν τα παιδιά τους. Τώρα, πριν είναι πολύ αργά. 

Όταν οι γονείς έγιναν εχθροί
Με όλα τα δυσάρεστα πράγματα που συμβαίνουν στην Αμερική – και σίγουρα υπάρχουν αρκετά – ίσως κανένα δεν είναι πιο δυσοίωνο από αυτό: Οι γονείς δαιμονοποιούνται. Οι μαμάδες και οι μπαμπάδες έχουν γίνει ο εχθρός. Είναι τώρα η κυβέρνηση (ή το εκπαιδευτικό σύστημα) εναντίον εκείνων που είναι επιφορτισμένοι με την ανατροφή της επόμενης γενιάς. 
Πώς είναι δυνατόν...; 
Πως συνέβη αυτό...; Σίγουρα έχουμε προχωρήσει πολύ πέρα από την εποχή που ο Πατέρας ήξερε ποιο ήταν το καλύτερο για το παιδί του.
Πίσω στη δεκαετία του 1960, όταν το χάσμα των γενεών αυξήθηκε ως αποτέλεσμα της επανάστασης της αντικουλτούρας, οι νέοι έβλεπαν τους γονείς τους ως παλαιομοδίτες, εκτός σύγχρονου βηματισμού, εκτός μόδας. Αλλά αυτή ήταν η άποψη των παιδιών, όχι η άποψη του κράτους (ή του "συστήματος"). Η γονική μέριμνα παρέμεινε σταθερό δικαίωμα της κοινωνικής πραγματικότητας, ιδιαίτερα όσο αυτή αφορούσε την εκπαίδευση των παιδιών.
Αλλά αυτή η εξουσία αμφισβητείται όλο και περισσότερο τις τελευταίες δεκαετίες, με τα σχολεία να φιλοξενούν συλλόγους ομοφυλοφίλων (Gay Straight Alliance), όπου τα παιδιά μπορούν να "αποκαλύπτουν" την ομοφυλοφιλία τους στους συνομηλίκους τους, τους συμβούλους και δασκάλους, χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς τους. Ή όταν ακατάλληλα προγράμματα σπουδών, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μπορούν να διδαχθούν κατά την κρίση του εκπαιδευτικού, χωρίς οι γονείς να το γνωρίζουν και να έχουν δώσει την συγκατάθεσή τους.
Μια μητέρα μου είπε ότι, εν αγνοία αυτής και του συζύγου της, το σχολείο της 16χρονης κόρης τους ήταν έτοιμο να ανακοινώσει δημόσια ότι η κόρη τους ήταν τώρα "αυτός", με νέο όνομα και ένα νέο σύνολο αντωνυμιών να την χαρακτηρίζουν. Οι γονείς το έμαθαν μόνο και μόνο επειδή έτυχε να συναντηθούν με τους δασκάλους της κόρης τους το προηγούμενο βράδυ πριν από την προγραμματισμένη ανακοίνωση. Είχαν πάει στο σχολείο για να ζητήσουν εξηγήσεις για την αρνητική επίδραση που είχε το σχολείο στο παιδί τους.
Πώς μπορεί να έγινε αυτό; Ποιος έδωσε στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα τέτοια δικαιώματα;
Υπήρξε κάποιου είδους ζύμωση κάτω από την επιφάνεια εδώ και αρκετό καιρό και σήμερα, έχει φτάσει στο σημείο βρασμού. Και όσο περισσότερο οι γονείς μαθαίνουν τι πραγματικά συμβαίνει στα σχολεία, τόσο περισσότερο αντιδρούν. (Ένα πρόσφατο, συγκλονιστικό παράδειγμα είναι και η υπεράσπιση γκέι-πορνό σε σχολική βιβλιοθήκη του Γουαϊόμινγκ από τον Διευθυντή της βιβλιοθήκης).
Είναι επιτακτική ανάγκη να τραβηχτεί μία κόκκινη γραμμή. Αν αυτό δεν γίνει τώρα, τότε πότε;
Το 2013, ο άθεος βιολόγος Richard Dawkins μίλησε κατά των γονέων, που "εξαναγκάζουν" τα παιδιά τους να υιοθετήσουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Με άλλα λόγια, καταφέρθηκε εναντίον της θρησκευτικής πίστης.
Είπε: "Αυτό που πρέπει να διδαχθεί ένα παιδί είναι ότι υπάρχει η θρησκεία. Ότι μερικοί άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι και μερικοί άλλοι άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι άλλο."
Απεφάνθη ως εξής: "Το να εξαναγκάζεις να αποδέχονται μια θρησκεία τα παιδιά σου είναι τόσο κακό όσο και αυτή η κακοποίηση παιδιών." Και πρόσθεσε: "Υπάρχει μία αξία στη διδασκαλία των παιδιών σχετικά με τη θρησκεία. Δεν μπορείς πραγματικά να εκτιμάς τη λογοτεχνία χωρίς να γνωρίζεις για τη θρησκεία. Αλλά δεν πρέπει να κατηχούμε τα παιδιά μας."
Ακολούθως σε μια συνέντευξη το 2015, μιλώντας μαζί με τον φυσικό Lawrence Krauss στο Trinity College στο Δουβλίνο, ο Dawkins, όπως αναφέρει ο Independent, "κάλεσε τα σχολεία να προστατεύσουν τα παιδιά από το να κατηχηθούν από τους θρησκευόμενους γονείς τους".
Σύμφωνα με τα λόγια του, "Υπάρχει μια πράξη εξισορρόπησης, και πρέπει να εξισορροπήσετε τα δικαιώματα των γονέων με τα δικαιώματα των παιδιών, και νομίζω ότι η ισορροπία έχει μεταβληθεί υπερβολικά προς τους γονείς".
Αλήθεια! Η ισορροπία έχει μεταστραφεί πάρα πολύ προς τους γονείς;
Και συνέχισε: "Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται ώστε να μπορούν να έχουν σωστή εκπαίδευση και να μην κατηχούνται σε όποια θρησκεία και αν έχουν ακολουθήσει οι γονείς τους".
Ο Krauss, επίσης άθεος, συμφώνησε με τον Dawkins, λέγοντας: "Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς έχουν περιορισμένα – έτσι φαίνεται να είναι – δικαιώματα στον καθορισμό του προγράμματος σπουδών των παιδιών τους".
Κατά την άποψή του, "Το κράτος που παρέχει την εκπαίδευση, προσπαθεί να διασφαλίσει ότι όλα τα παιδιά έχουν ίσες ευκαιρίες. Και οι γονείς φυσικά έχουν ανησυχίες και λόγο, αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να προστατεύσουν τα παιδιά τους από την προσφερόμενη γνώση."
Συγγνώμη γι' αυτό, μαμάδες και μπαμπάδες. Μείνετε μακριά, μην μπλέκετε με την εκπαίδευση των παιδιών σας. Το κράτος ξέρει καλύτερα!
Και ορισμένοι νομοθέτες στην Καλιφόρνια έχουν τον τρόπο τους, να σας πουν να "φύγετε από την μέση" όταν πρόκειται για την υγεία του παιδιού σας. Αναγκάζοντας παιδιά ηλικίας μόλις 12 ετών να εμβολιαστούν για τον covid-19, εάν φυσικά  θέλουν να παραμείνουν στο σχολείο.
Ρωτώ ξανά: Πώς είναι δυνατόν! Πως συνέβη αυτό;
Ίσως ακόμα πιο σοκαριστική ήταν η πρόσφατη ανακοίνωση του Υπουργείου Δικαιοσύνης που αναφέρει ότι οι γονείς που αντιτάχθηκαν κατά της προσπάθειας του σχολείου, να κάνει πλύση εγκεφάλου στα παιδιά τους με την "ριζοσπαστική ιδεολογία της φυλής", θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως "εγχώριοι τρομοκράτες" ένοχοι για "ρητορική μίσους". Αυτό τώρα είναι θέμα που θα απασχολήσει το FBI.
Όπως εξέφρασε ο Matt Walsh, "Οι αριστεροί ακτιβιστές μπορούν να έρθουν στο σπίτι σας με ντουντούκες. Να σε κινηματογραφήσουν στο μπάνιο. Να λεηλατήσουν την επιχείρησή σου. Να κάψουν αστυνομικά τμήματα. Το FBI δεν θα κάνει τίποτα. Ωστόσο, εάν οι συντηρητικοί γονείς υψώσουν τη φωνή τους σε συνεδρίαση του σχολικού συμβουλίου, αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες."
"Ο νόμος είναι νεκρός. Δεν υφίσταται δικαιοσύνη."
Όσο για εκείνους τους γονείς που στην αγανάκτησή τους εκτόξευσαν απειλές εναντίον των μελών του σχολικού συμβουλίου, των διοικητικών στελεχών ή των δασκάλων, κάτι που είναι σίγουρα απαράδεκτο και αδικαιολόγητο, γιατί αυτό πρέπει να είναι θέμα που να απασχολεί το ομοσπονδιακή αστυνομία( FBI); Και πώς είναι δυνατό αυτή η συμπεριφορά, που προκαλείται από αγανάκτηση να χαρακτηρίζεται ως συμπεριφορά "εγχώριων τρομοκρατών" και θα πρέπει να ασχοληθεί μαζί τους το FBI."
Τα κακά νέα είναι ότι τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Τα καλά νέα είναι ότι, μαζί με δεκάδες εκατομμύρια γονείς στην Αμερική, μπορούμε να πούμε όχι σε αυτές τις ριζοσπαστικές και καταστροφικές ιδέες. Αυτό δεν σημαίνει απειλές βίας ή εκφοβισμού, Θεός φυλάξει. Αλλά αυτό σημαίνει να παίρνεις θέσεις αρχών. Και αν αρκετοί γονείς σταθούν δυνατοί, θα ακολουθήσουν και άλλοι.
Ο Πάτρικ Χένρι είπε κάποτε, "Είτε για καλό είτε για κακό, η οικογένεια θα προκαθορίσει όλο τον πολιτισμό."
Ας αντισταθούμε σε αυτή την σημερινή επίθεση στις οικογένειές μας, θεωρώντας ότι το μέλλον του πολιτισμού μας εξαρτάται από αυτό.
Michael Brown, ΗΠΑ