Κατά την διάρκεια του λόκνταουν είχαμε βγει περίπατο, κάνοντας μια ποιμαντική συζήτηση, όταν συναντήσαμε τυχαία κάποιον από την ίδια εκκλησία. Προς έκπληξή μου με παρακάλεσε: «Θα μου συστήσεις το φίλο σου;» Ήταν και οι δύο μέλη στην ίδια εκκλησία για περίπου 6 χρόνια. Αν και γνώριζαν ο ένας τον άλλο εξ όψεως, δεν είχαν μιλήσει ποτέ.
Aν μη τι άλλο, χρειάζεται ένα ομαδικό πνεύμα στην αδελφότητα. Aλλά πώς γίνεται αυτό όταν οι άνθρωποι δεν συνομιλούν;
Όσο αφορά την πρακτική λειτουργία εκκλησιών με τρόπους που ευχαριστούν τον Κύριο, στα πρώτα κεφάλαια της Καινής Διαθήκη βρίσκονται οι εικόνες της εκκλησίας ως σώμα Χριστού. Όταν τα μέλη μιας εκκλησίας αγαπάνε ο ένας τον άλλο ως αδέλφια, και ενεργούν από κοινού ως συντονισμένο σώμα, με κάθε μέλος να συμμετέχει για το καλό όλων, είναι όμορφο στα μάτια του Θεού.
Aπό το καλούπι της οικογενειακής αγάπης μέσα στην εκκλησία, ένα ολόκληρο πλήθος εντολών που αφορούν «αλλήλους» εμφανίζονται στην Κ.Δ. Επιπλέον, οι ηγέτες διορίζονται «πρεσβύτεροι», πράγμα που δείχνει ότι είναι ώριμα μέλη της κοινότητας οι οποίοι, έχοντας μεγαλώσει καλά τις δικές τους επίγειες οικογένειες (Α΄Τιμ.3:4,5), θα έχουν σοφή και πατρική προσέγγιση στην οικογένεια της εκκλησίας. Στις Γραφές, αποκαλύπτουμε ότι στην αρχική μεγάλη αδελφότητα στα Ιεροσόλυμα σύντομα έπαψε να φέρεται ο ένας στον άλλο σαν μέλη μιας δεμένης οικογένειας (Πρ. 6:1-6).
Εξαιτίας της ανάγκης για μεγαλύτερη οργάνωση και της διαχείρισης των δυσκολιών επικοινωνίας με πολύ περισσότερους ανθρώπους, οι μεγαλύτερες εκκλησίες τείνουν να αποκτούν επαγγελματικό χαρακτήρα. H εκκλησία προσλαμβάνει όχι μόνο έναν ποιμένα, αλλά ένα ολόκληρο προσωπικό, όπως διαχειριστές, βοηθούς, εργάτες γυναικών, οικογενειακούς εργάτες, κλπ. Σύντομα η εκκλησία γίνεται «σύνολο θεατών» για τα απλά μέλη, καθώς οι επαγγελματίες συνεχίζουν τη δουλειά τους.
Η αλήθεια είναι ότι μια οικογενειακή ατμόσφαιρα με συμμετοχή όλων των μελών δημιουργείται πιο εύκολα σε μικρότερη εκκλησία και δύσκολα διατηρείται σε μια μεγαλύτερη.
Ο λόγος του Θεού δεν θεσπίζει πόσο μεγάλη πρέπει να είναι μια εκκλησία. Αλλά θα ήθελα να προτείνω ότι από τη στιγμή που μια εκκλησία αρχίσει να δυσκολεύεται να γνωρίσει τα μέλη και να είναι μια οικογένεια στην οποία κάθε μέλος παίζει ένα ζωτικό ρόλο, είναι καιρός να σκεφθείτε να φυτέψετε μια καινούργια αδελφότητα.
Κοινωνικές δεξιότητες είναι σημαντικές για την συντήρηση της συνοχής και του σκοπού μιας εκκλησίας. Αυτές οι δεξιότητες εξαρτώνται από την ικανότητα να αναγνωρίσεις και να κατανοήσεις τα άλλα μέλη της αδελφότητας. Σύμφωνα με έρευνες, ο Dunbar λέει ότι το ανώτερο όριο ανθρώπων με τους οποίους μπορούμε εύκολα να σχετιζόμαστε ως ομάδα είναι περίπου 150.
Βρίσκουμε μεγάλες συνάξεις στις Γραφές. Αλλά στην Παλαιά Διαθήκη οι συγκεντρώσεις «ολόκληρου του Ισραήλ» ήταν μόνο για ιδιαίτερες περιπτώσεις, ενώ η εβδομαδιαία θρησκευτική ζωή περιστρεφόταν γύρω από τα σπιτικά και τις τοπικές συναγωγές. Στη Κ.Δ. βρίσκουμε ότι οι 3000 άνθρωποι που πίστεψαν στην Πεντηκοστή, που σύντομα έγιναν 5000, όχι μόνο αντιμετώπισαν προβλήματα, αλλά σύντομα διασκορπίστηκαν από διωγμούς για να μεταφέρουν το ευαγγέλιο σ’ όλο τον κόσμο (Πρ. 8:4, 11:19).
- John Benton
EVANGELICALS NOW: Σεπτέμβριος 2021
