Στις 10 Μαΐου 1940, την ημέρα που η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στο Βέλγιο, ο Ουίνστων Τσώρτσιλ ανέλαβε καθήκοντα πρωθυπουργού της Βρετανίας. Ήταν ήδη 65 χρονών και οι πολιτικοί κύκλοι του Ηνωμένου Βασιλείου τον αντιμετώπιζαν με δυσπιστία.
Οι ομιλίες του στη διάρκεια του πολέμου γαλβάνιζαν ένα έθνος.
«Εκείνο που θέλουμε να κάνουμε», λέει ο δισέγγονός του «είναι να εμπνεύσουμε μια καινούργια γενιά στον αγώνα τους ενάντια στο Κορωνοϊό».
Όταν έγινε πρωθυπουργός, ο Τσώρτσιλ δεχόταν από μερικούς προκλήσεις να συνάψει ειρήνη με τον Χίτλερ, καθώς η απώλεια τόσων ανθρώπων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ακόμα μια πρόσφατη ανάμνηση.
Αλλά στο πρώτο του διάγγελμα στη Βουλή των Κοινοτήτων, διευκρίνισε ότι η μόνο επιλογή για την κυβέρνησή του ήταν να πολεμήσει.
«Δεν έχω τίποτα να σας προσφέρω εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα. Έχουμε μπροστά μας ένα μαρτύριο της πιο οδυνηρής μορφής. Έχουμε μπροστά μας πολλούς, πολλούς μήνες αγώνα και πόνου. Ρωτάτε: «Ποια είναι η πολιτική μας; Μπορώ να πω ότι είναι να διεξαγάγουμε πόλεμο από θαλάσσης, ξηράς και αέρος, με όλες τις εσωτερικές μας δυνάμεις και μ’ όλη τη δύναμη που μπορεί να μας δώσει ο Θεός. Να διεξαγάγουμε πόλεμο εναντίον μιας τερατώδους τυραννίας, που κανείς ποτέ δεν την έχει υπερβεί στο σκοτεινό, αξιολύπητο κατάλογο της ανθρώπινης εγκληματικότητας. Ρωτάτε ποιος είναι ο σκοπός; Μπορώ να απαντήσω με μια λέξη. Είναι η νίκη. Νίκη με κάθε κόστος, νίκη παρ’ όλο το τρόμο, νίκη όσο μακρύς και σκληρός κι αν είναι ο δρόμος. Γιατί χωρίς νίκη, δεν υπάρχει επιβίωση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Καμία επιβίωση για τη Βρετανική Αυτοκρατορία, καμία επιβίωση για όλα όσα αντιπροσωπεύει η Βρετανική Αυτοκρατορία».
- 12.5.1940 (Βουλή).
Μετά την κατάρρευση και συνθηκολόγηση της Γαλλίας, η Βρετανία βρέθηκε πλέον μόνη στον αγώνα ενάντια στη Ναζιστική Γερμανία. Ο Χίτλερ επιδίωκε ένα συμβιβασμό ή συμφωνία με τη Βρετανία έχοντας κατά νου την σχεδιαζόμενη επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Κι όμως η στάση του Τσώρτσιλ ήταν αδιαπραγμάτευτη. Πριν ξεκινήσει η Μάχη της Αγγλίας, προέβη σε έναν ακόμα λόγο, ίσως το πιο δυνατό του, με σκοπό να ανυψώσει το ηθικό των Βρετανών.
«Θα πολεμήσουμε στη Γαλλία, θα πολεμήσουμε στις θάλασσες και στους ωκεανούς, θα πολεμήσουμε με όλο και περισσότερη δύναμη στον αέρα, θα υπερασπίσουμε το νησί μας, ό,τι και να μας κοστίσει, θα πολεμήσουμε στις παραλίες, θα πολεμήσουμε στους διαδρόμους προσγείωσης, θα πολεμήσουμε στα χωράφια και στους δρόμους, θα πολεμήσουμε στους λόφους. Δεν θα παραδοθούμε ποτέ!»
Άραγε ποια θα ήταν η κατάσταση στην Ευρώπη σήμερα αν ο Τσώρτσιλ δεν είχε υψώσει το ανάστημά του; Hταν το εργαλείο του Θεού σ’ αυτά τα σκοτεινά χρόνια.
Κλείνοντας με τα λόγια του Βασιλέα Γεωργίου ΣΤ’ : «Την ώρα του κινδύνου αφιερώσαμε ταπεινά την υπόθεσή μας στο Χέρι του Θεού, και Εκείνος στάθηκε Δύναμή μας και Ασπίδα μας. Ας Τον ευχαριστήσουμε για τα ελέη Του, και σ’ αυτή την ώρα της Νίκης, ας αφιερώσουμε τους εαυτούς μας και το καινούργιο μας καθήκον στην οδηγία του ίδιου δυνατού Χεριού».
