Mέχρι να καταλάβει η δρ. Σίρλεϋ Χέιγουντ ότι η Παπούα Νέα Γουινέα δεν βρισκόταν στην Αφρική όπως νόμιζε, ήταν πια αργά. Είχε ήδη δεχθεί μια θέση εκεί, διδάσκοντας νεώτερους γιατρούς και είχε ξεκινήσει. Η διαμονή της στη Παπούα ήταν η πρώτη της μεγάλη περιπέτεια με τον Θεό, μια περιπέτεια που αργότερα θα την οδηγούσε σε ένα καταπληκτικό ταξίδι – στο τωρινό της ρόλο όπου εργάζεται με την ΙΝF (Διεθνής Σύνδεσμος του Νεπάλ) και σε νεπαλέζικα νοσοκομεία στο χώρο της γυναικολογίας και της μαιευτικής.
Η Σίρλεϋ άκουσε το κάλεσμα του Θεού για τον ιεραποστολικό αγρό όταν ήταν μόλις 16 ετών. Διάβασε ένα ιεραποστολικό γράμμα για το ιατρικό έργο στο Νεπάλ. Ήταν σίγουρη ότι ο Θεός την ήθελε εκεί.
Πενήντα από κάθε 1000 παιδιά στο Νεπάλ πεθαίνουν πριν φτάσουν σε ηλικία 5 χρονών, και η εργασία της Σίρλεϋ που εκπαιδεύει γιατρούς στη Δ. Νεπάλ είναι σωτήρια τόσο για τα μικρά παιδιά όσο και για τις εγκυμονούσες.
Όταν ήταν έφηβη, η Σίρλεϋ ένοιωθε ότι δεν ήταν καθόλου κατάλληλη για τον ιεραποστολικό αγρό, αλλά ο Θεός είχε σχέδια για εκείνην και την εκπαίδευσε «για την ιεραποστολή διαμέσου της ιεραποστολής».
Όταν διάβασα εκείνο το ενημερωτικό γράμμα σε ηλικία 16 χρονών, έπαιρνα αντικαταθλιπτικά φάρμακα και είχα διακόψει το σχολείο επειδή είχα άγχος. Νόμιζα ότι δεν ήμουν πολύ έξυπνη. Όταν όμως πέρασα τις τελικές εξετάσεις μου, άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως ο Θεός θα μπορούσε να κάνει κάτι με μένα.
«Μεταμόρφωσε ένα δειλό, σιχασιάρικο, όχι και τόσο έξυπνο πλάσμα σε κάποιον που μπορούσε να χρησιμοποιήσει,» λέει η Σίρλεϋ.
Αφού τέλειωσε την ιατρική στο Ηνωμένο Βασίλειο, απευθύνθηκε στη Παπούα Νέα Γουινέα και μετά στο Πακιστάν. Είχε όμως έντονα μέσα της την πεποίθηση ότι θα έπρεπε να είναι στο Νεπάλ. Καθώς αναπολεί το παρελθόν, καταλαβαίνει ότι ο Θεός χρησιμοποιούσε τις εμπειρίες της στην Παπούα και το Πακιστάν για να την εκπαιδεύσει για δουλειά στο Νεπάλ.
«Αν δεν είχα την εμπειρία που απόχτησα στο Πακιστάν και δεν είχα κάμει τα λάθη που έκαμα στη Παπούα, δεν θα μπορούσα να κάμω τη δουλειά μου εδώ.»
Η Σίρλεϋ πάντα ρωτούσε για θέσεις στο Νεπάλ, αλλά η Ιεραποστολή της έλεγε ότι την χρειάζονταν αλλού...Όταν της πρόσφεραν μια θέση σε νοσοκομείο του Πακιστάν, δίσταζε. «Έλεγα στον Θεό, θα πάω οπουδήποτε αλλού, αλλά όχι στο Πακιστάν, γιατί ήταν πολύ δύσκολο εκεί.»
....Εντούτοις η Σίρλεϋ τελικά είπε «Ναι» στον Θεό και στην επιστροφή της στο Πακιστάν, όταν της μίλησε Εκείνος για υπακοή σε μια σύναξη. «Ξέσπασα στα κλάματα, και είπα, «Εντάξει, Θεέ μου, θα πάω στο Πακιστάν αν το θέλεις Εσύ.
«Την επόμενη βδομάδα, είδα μια αγγελία για θέση με την ΙΝF στο Νεπάλ. Ο Θεός περίμενε να πω «Ναι» στο Πακιστάν, και είπε «Εντάξει, τώρα μπορείς να πας στο Νεπάλ».
Ο Θεός έμαθε τη Σίρλεϋ ότι αν άφηνε τα πάντα γι’ Εκείνον, θα έμενε πιστός στις υποσχέσεις Του. Και της έδωσε την επιθυμία της καρδιάς της.
Τελικά, η Σίρλεϋ μπόρεσε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα που τόσα χρόνια βάραινε την καρδιά της.
Αφού έφτασε στο Νεπάλ το 2003, άρχισε να εργάζεται σε κρατικά νοσοκομεία με μια γιατρέσσα της ΙΝF. Σήμερα η Σίρλεϋ ταξιδεύει σ’ όλη τη χώρα, εργαζόμενη για 4 μήνες κάθε χρόνο στο Κουρκχέτ και επισκεπτόμενη την Τζούμλα τέσσερις φορές το χρόνο και τη Γοράχι δυο φορές το χρόνο.
Το γεγονός ότι εργάζεται σαν γυναίκα σ’ ένα επάγγελμα που θεωρείται παραδοσιακά αντρικό, δεν την εμπόδισε να διδάσκει. Στην πραγματικότητα το ότι ξέρει ότι δεν έχει πολλή «εξουσία» της έδωσε τη δυνατότητα να πλησιάζει πιο πολύ τους συνεργάτες της και να κάνει πιο μόνιμη εντύπωση.
«Το γεγονός ότι δεν έχω καθόλου εξουσία, σημαίνει ότι η διακονία μου εξαρτάται ολοκληρωτικά από τη δημιουργία σχέσεων και στην επιθυμία μου να βοηθήσω. Είναι όμορφο όταν μπορείς να σώσεις μια ζωή ή να αλλάξεις μια ζωή, και μετά να δεις έναν γιατρό που έμαθε να κάμει αυτή την ίδια δουλειά γιατί τον δίδαξες εσύ. Είναι μεγάλο προνόμιο.»
Η Σίρλεϋ επίσης εκπαιδεύει γιατρούς να κάμουν καισαρική τομή και μοιράζεται την πείρα της στο χώρο της μαιευτικής. Επίσης συμμετέχει στις ιατρικές κατασκηνώσεις του INF.
Μήπως ο Θεός σε καλεί και σένα να πας στο Νεπάλ; Η ΙΝF έχει πολλές ευκαιρίες...
today in nepal
