Ετοιμαζόμενοι για υπηρεσία
Η γυναίκα μου, Εστερ, ήταν πεπεισμένη πως ο Θεός ήθελε να χρησιμοποιήσει τις δεξιότητές της σαν φυσιοθεραπεύτριας σε μια αναπτυσσόμενη χώρα. Γράψαμε σε διάφορες ιεραποστολικές οργανώσεις και μας τηλεφώνησαν από την Διεθνή Αδελφότητα του Νεπαλ (ΙΝF). Kάμαμε αίτηση να υπηρετήσουμε με την ΙΝF στο Νεπάλ και γίναμε δεκτοί. Πριν φύγουμε για το Νεπάλ, κάμαμε μαθήματα προσανατολισμού και μια σύντομη σειρά μαθημάτων σε Βιβλικό Σχολείο. Μέχρι να ξεκινήσουμε ξέραμε κάτι για την πολιτική κατάσταση, για πολιτιστικά επιτρεπτά και μη επιτρεπτά, και πώς να αντιμετωπίσουμε πιθανές πηγές έντασης.
Δεν ήταν εύκολο να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα χρήματα αλλά αυτή η ανάγκη μας έμαθε ταπεινοφροσύνη και συνειδητοποιήσαμε ότι ο ιεραποστολισμός είναι μια ομαδική προσπάθεια. Τα χρήματα στάλθηκαν από ανθρώπους που δεν ξέραμε καν ή που είχαμε χρόνια να τους δούμε. Ήταν μεγάλη ενθάρρυνση.
Η συντονίστρια προσανατολισμού, Τζόις, μας βοήθησε με άμετρητες πρακτικές λεπτομέρειες. Μας περίμενε στο αεροδρόμιο, μας βοήθησε να ανοίξουμε λογαριασμούς στην τράπεζα, να αγοράσουμε τρόφιμα τις πρώτες μέρες και πολλά άλλα.
Η εκμάθηση μιας καινούργιας γλώσσας σε μεγάλη ηλικία μπορεί να φαίνεται δύσκολο, αλλά στην πραγματικότητα χαρήκαμε την όλη διαδικασία. Δεν μας καταλαβαίνουν πάντα, αλλά προσπαθούμε.
Μάθαμε να γίνουμε πιο “εύκαμποι”: το να προσαρμοστεί κανείς σε μια καινούργια κουλτούρα σίγουρα είναι πρόκληση. Ανακαλύψαμε πόσο δυτικοί είμαστε στην νοοτροπία μας, στις προκαταλείψεις μας και στις προσδοκίες συμπεριφοράς. Μερικές φορές μας φαίνεται πως οι χαρακτήρες μας δοκιμάζονται κάθε μέρα και θυμόμαστε πως δεν είμαστε τέλειοι και πρέπει να αφήνουμε τον Θεό να μας αλλάζει.
Δεν ήρθαμε στο Νεπάλ επειδή ο Θεός μας έδωσε περισσότερο βάρος γι' αυτή τη χώρα πάνω από κάθε άλλο μέρος του κόσμου. Ήρθαμε γιατί είχαμε καρδιά για να υπηρετούμε. Μας έδωσε αγάπη για το λαό του Νεπάλ και την αίσθηση ότι είμαστε στο σπίτι μας. ... Ίσως 2 χρόνια να μην μας είναι αρκετά!
