JuttaWeber
H Γιούτα, μια νοσοκόμα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία. Η μητέρα
της πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννα και τη Γιούτα τη μεγάλωσε η γιαγιά της που ήταν αφιερωμένη Χριστιανή. Από τη παιδική της ηλικία η Γιούτα είχε επιθυμία να υπηρετήσει στον ιεραποστολικό αγρό.
Αλλά στη δεκαετία του 1960, πώς να φύγει κανείς στον ιεραποστολικό αγρό από την Ανατολική Γερμανία; Kατόρθωσε όμως να πάρει άδεια από την κυβέρνηση της Αν. Γερμανίας για να πάει στη Δυτ. Γερμανία. Εκεί σπούδασε νοσηλευτική και πήγε σε Βιβλική Σχολή. Στη σχολή άκουσε το κάλεσμα του Θεού να πάει στο Νεπάλ ως νοσοκόμα.
Η Γιούτα άρχισε να υπηρετεί στο Νοσοκομείο «Πράσινα Λιβάδια» μαζί με την Αῒλην Λότζ. Έπειτα για αρκετά χρόνια, εργάστηκε ως νοσοκόμα σε μερικές από τις επαρχιακές κλινικές που άνοιγε η Ευαγγελιστική Ομάδα του Νεπάλ (ΝΕΒ) στο τέλος της δεκαετίας του ’60. Aργότερα έγινε επικεφαλής της ομάδας ερευνών για λέπρα στην Δυτική περιοχή του Νεπάλ.
Καθώς η Γιούτα εργαζόταν σ’ αυτή την ομάδα, ο Θεός της έδωσε έναν καινούργιο οραματισμό, μια καινούργια κατεύθυνση για τη διακονία της στο Νεπάλ: να ιδρύσει ένα σπίτι για ασθενείς που είχαν πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο, αλλά δεν μπορούσαν να επανενταχθούν στα χωριά τους.
H Γιούτα νοίκιασε ένα σπίτι στη Ποκχάρα, και σύντομα 5 κορίτσια, πρώην λεπρές, ήρθαν να μείνουν μαζί της. Η Γιούτα μπορούσε να τις συντηρήσει με το μικρό επίδομα που προερχόταν από τους υποστηρικτές της στη Δυτ. Γερμανία. Φύτεψε ένα μικρό κήπο και αγόρασε λίγα ζώα και κότες. Με αυτό το μικρό ξεκίνημα, γεννήθηκε η διακονία της.
Σύντομα έγινε φανερό ότι χρειαζόταν ένα μεγαλύτερο οικόπεδο για να συντηρήσει τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό ασθενών που ήθελαν να μείνουν με τη Γιούτα. Με τη χάρη του Θεού, βρέθηκαν 12 ακρ γης σε καλή τιμή 24 χιλιόμετρα από την Ποκχάρα. Η Γιούτα μετακόμισε με τα κορίτσια της και όλες μαζί άρχισαν να δημιουργούν μια αγροτική κοινότητα.
Κάθε μέρα, η ζωή της Γιούτα στο Νεπάλ ήταν γεμάτη με καθημερινές δουλειές, πρώτα στα Πράσινα Λιβάδια, μετά στις επαρχιακές κλινικές και τώρα στο αγρόκτημά της. Έχει χρησιμοποιήσει επίσης τις νοσηλευτικές της δεξιότητες. Πραγματικά, όπου και εργαζόταν στο Νεπάλ, η Γιούτα ήταν νοσοκόμα, γιατρός, γεωπόνος, ηγέτης κοινότητας, ειρηνοποιός, σύμβουλος, φίλη, οικονόμος, και κατασκευάστρια ωραίου γερμανικού ψωμιού!
Έχει πει ότι μερικές φορές ύστερα από πολλές ώρες δραστηριότητας, αναρωτιόταν τι πραγματικά κατόρθωσε εκείνη την ημέρα. Εγώ θα έλεγα ότι Η Γιούτα Βέιμπερ «κατόρθωσε» μια σχεδόν ολοκληρωτική ταύτιση με τους πιο φτωχούς και ταλαίπωρους Νεπαλέζους. Θα έλεγα ότι με επιτυχία μιμείται τον Απ. Παύλο που έγραψε στους Θεσσαλονικείς:«Εχοντας ένθερμη αγάπη προς εσάς, έχουμε ευχαρίστησηνα μεταδώσουμε όχι μονάχα το ευαγγέλιο του Θεού, αλλά και τις ψυχές σας, για τον λόγο ότι σταθήκατε αγαπητοί σε μας» (Α΄Θεσ. 2:8). Και θα έλεγα ότι με τον τρόπο ζωής της καθώς συνταυτίζεται με τους ντόπιους, η Γιούτα έχει ασκήσει βαθιά πνευματική επίδραση στους ανθρώπους που ζουν στη κοιλάδα Ποκχάρα – καθώς και στους άλλους ιεραποστόλους.
Σε μια πρόσφατη επίσκεψη στο Νεπάλ, είχα το προνόμιο να συναντήσω τη Γιούτα. Πιθανό θα γελούσε με όσα έγραψα. Θα έλεγε ότι είναι μια συνηθισμένη δούλη του Θεού όπως όλοι οι άλλοι. Αλλά εκτός από όσα ήδη έγραψα, είναι και κάτι άλλο που την κάνει να διαφέρει. Έχει πάρει νεπαλέζικη υπηκοότητα. – ίσως ο υπέρτατος βαθμός συνταύτισης με το Νεπαλέζικο λαό.
ΙΝΤΕRNATIONAL NEPAL FELLOWSHIP
