Κι όμως, όταν ο Εμπραχίμ Φιρούζι έφτασε στο ΝΔ Ιράν κοντά στα σύνορα του Πακιστάν, βρήκε τους ντόπιους Μουσουλμάνους πολύ ευγενικούς, ανοιχτούς και φιλόξενους, πράγμα που δεχόταν με ιδιαίτερη χαρά επειδή το διάστημα της εξορίας του θα παρατεινόταν για άλλους 11 μήνες.
Το πρώτο του βράδυ εκεί, τον κάλεσαν να μείνει σε ένα σπίτι και γρήγορα του βρήκαν μόνιμο κατάλυμα. Όταν οι κάτοικοι έμαθαν ότι είχε εξοριστεί για την Χριστιανική του πίστη και όχι για κάποιο έγκλημα, η καλοσύνη τους μεγάλωνε ακόμα περισσότερο.
Ο Φιρούζι, που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό όταν ήταν στη φυλακή, είπε ότι βρήκε τους ανθρώπους «πολύ ευγενείς». Ο Φιρούζι και οι συνήγοροί του πιστεύουν ότι αυτή η καλοσύνη είναι απάντηση στις προσευχές ανήσυχων φίλων και συγγενών. «Οι άνθρωποι μου φέρονται καλά, όχι επειδή έχω καλό χαρακτήρα. Είναι από τον Θεό,» είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Ο σκοπός της εξορίας ήταν να μην έχει επαφές στην πατρίδα του. Έχοντας δοκιμάσει αυτή τη καλοσύνη στο Ιράν, ο Φιρούζι τώρα επιθυμεί ακόμα περισσότερο να μείνει στο Ιράν.
Ο τρόπος ζωής του στην εξορία είναι πολύ απλός και περνάει τις περισσότερες ώρες του διαβάζοντας χριστιανικά βιβλία.
ΕVANGELICALS NOW
