Yπερασπίζοντας την πίστη μας
Aν ενδιαφέρεσαι έστω και λίγο για την απολογητική – την υπεράσπιση της πίστης – θα έχεις συναντήσει το έργο του Φράνσις Σέφερ (1912-1984).
 |
| Φράνσις Σέφερ |
Είναι δύσκολο να υπερεκτιμήσει κανείς τη μεγάλη του επίδραση στον χώρο του στοχασμού στην Ευαγγελική Εκκλησία. Η μεγάλη ποικιλία γραπτών του, συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής και της μεταμοντέρνας τέχνης, αντικατοπτρίζει το σπάνιο κάλεσμά του ως ιεραποστόλου πολιτισμού. Υπήρχαν αδυναμίες στην διακονία του, υπεραπλουστεύσεις σχετικά με την φιλοσοφική θεωρία και ένας επικίνδυνος συνεταιρισμός με κοσμική πολιτική εξουσία. Εντούτοις η σύγχρονη απολογητική του χρωστάει πάρα πολλά.
***
Eίναι λυπηρό το γεγονός ότι ένας από τους πιο φαρμακερούς επικριτές είναι ο ίδιος του ο γιος. Ο Φρανκ Σέφερ κάποτε συνεργαζόταν στενά με τον πατέρα του στο χώρο κινηματογραφικών ταινιών και στην κινητοποίηση της εκκλησίας για το θέμα των εκτρώσεων.
Yστερα από μια σύντομη σταδιοδρομία ως παραγωγός ταινιών, έγινε συγγραφέας με κάποια επιτυχία και προσηλυτίστηκε στην Ορθοδοξία. Τα μυθιστορήματά του επαναλαμβάνουν ένα ημι-αυτοβιογραφικό θέμα για μια παιδική ηλικία μέσα στον Αμερικανικό φονταμενταλισμό, που τώρα θεωρεί ότι την έχει ξεπεράσει. Ο Φρανκ εγκατέλειψε εντελώς την πίστη του και έγινε άθεος.
Το 2014, δημοσίευσε το βιβλίο, «Γιατί είμαι ένας άθεος που πιστεύει στον Θεό». Το βιβλίο στην πραγματικότητα περιγράφει κάποιον που είναι αγνωστικιστής, αλλά υπερασπίζει τις αξίες της αγάπης και της καλοσύνης. Τουλάχιστόν προς εκείνους που σκέπτονται όπως κι αυτός σκέφτεται. Ο χώρος των Ευαγγελικών είναι ανόητος και οι ευαγγελικοί, ομοφοβικοί. Aναθεωρώντας το βιβλίο, ο Douglas Groothuis παρατήρησε, «Το φαρμάκι και η περιφρόνηση σηματοδοτούν κάθε σελίδα αυτού του θλιβερού και άσοφου βιβλίου».
Tι μας διδάσκει;
Είναι μια λυπηρή ιστορία. Τι μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτήν;
Πρώτα, με το πρόσχημα ημι-αυτοβιογραφικών μυθιστορημάτων, ο Φρανκ μπερδεύει την πραγματικότητα με τη φαντασία. Γελοιογραφεί τις ευαγγελικές θέσεις του πατέρα του, και απ’ ό,τι μας λένε άλλα μέλη της οικογένειας, παρουσιάζει μια διαστρεβλωμένη καρικατούρα της πίστης του.
Δεύτερον, τα παράπονά του, όπως πολλών ανθρώπων που απορρίπτουν τον Θεό, είναι αντιδραστικά. Όπως πολλοί αθεϊστές, κι εκείνος δείχνει θυμωμένος με τον Θεό στον οποίο δεν πιστεύει. Μερικές φορές, ο Αμερικανικός Ευαγγελικισμός έχει καταστήσει ασαφή τα όρια μεταξύ στοχαστικής πίστης και ενός ακρίτου φονταμενταλισμού...Πολλοί αθεϊστές αντιδράνε σε κάποια συγκεκριμένη ευαγγελική υποκουλτούρα μάλλον παρά στην ιστορική Χριστιανική πίστη.
Η πίστη δεν είναι κληρονομική
Τρίτο, η πίστη δεν είναι κληρονομική. Κάθε παιδί πρέπει να πάρει τις δικές του αποφάσεις και η μια γενιά δεν ακολουθεί πάντα στα χνάρια μιας άλλης. Τουλάχιστον η ιστορία δεν τέλειωσε ακόμα. Ποιος ξέρει το ταξίδι του Φρανκ Σέφερ πού θα τον πάει; Ο A.N. Wilson, ένας άθεος συγγραφέας δημοσίευσε το βιβλίο: «Εναντίον της Θρησκείας: Γιατί πρέπει να προσπαθήσουμε να ζήσουμε χωρίς αυτή» (1991). Το 2009, έγραψε ένα άρθρο για το περιοδικό «New Statesman»: «Γιατί Πιστεύω Ξανά». Ενώ η πίστη του παραμένει κάπως ανορθόδοξη, σίγουρα έχει ξεπεράσει τις αδυναμίες του αθεϊσμού. Μπορούμε να προσευχόμαστε το ίδιο για τα ξεστρατισμένα μέλη των οικογενειών μας καθώς και για το Φρανκ Σέφερ.
- Του Chris Sinkinson, Kαθηγητής Απολογητικής στο Moorlands College
EVANGELICALS NOW: JANUARY 2021
