Στη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Αμπχαζία, μια εν μέρει αναγνωρισμένη δημοκρατία της Γεωργίας, έχει δει αρκετά παιδιά να έρχονται στον Κύριο τους τελευταίους μήνες.
Η εγκληματικότητα σαρώνει στην περιοχή και γίνονται πολλές απόπειρες αυτοκτονίας. Παιδιά ζουν κάτω από την πνευματική καταπίεση των παγανιστικών παραδόσεων. Υπό τέτοιες συνθήκες, o όμιλος εφήβων στην εκκλησία είναι φάρος φωτός για τους νέους της πόλης. Εκεί τα παιδιά αναπτύσσονται, μαθαίνουν καινούργια πράγματα και περνάνε ποιοτικό χρόνο μαζί.
Μια ομάδα φοιτητών συνεργάζεται με την εκεί διακονία. Δημιούργησαν φιλίες με τα παιδιά και οργάνωσαν παιδικά προγράμματα δυο φορές τη βδομάδα.
Ένα δεκάχρονο κοριτσάκι, η «Ταμίλα», ήταν περίεργο. Μερικές φορές έπαιρνε μια Αγία Γραφή και καθόταν δίπλα στους φοιτητές. Δεν είχε ξαναδεί βιβλίο χωρίς εικόνες.
Ένα βράδυ μετά την προσευχή, η Ταμίλα ξαφνικά ψιθύρισε: «Πολύ θέλω να μοιάσω με σας, να γίνω Χριστιανή. Τι πρέπει να κάμω;»
Οι φοιτητές της εξήγησαν το ευαγγέλιο και της πρότειναν να προσευχηθεί. Η Ταμίλα φώναξε στον Θεό, «Ξέρω ότι ο Ιησούς μ’ αγαπάει πάρα πολύ, και πέθανε για τις αμαρτίες μου».
Τώρα η Ταμίλα διαβάζει το λόγο του Θεού με τους φοιτητές κατ’ ιδίαν. Η Βίβλος έχει γίνει πολύτιμη γι’ αυτήν και τη παίρνει μαζί της παντού.
Μια μέρα η Ταμίλα άφησε τη ζακέτα της στην εκκλησία, και όταν η μητέρα της ήρθε να την πάρει, είπε, «Η κόρη μου έχει αρκετές ζακέτες, και στη τσέπη της καθεμιάς, έχει μια Βίβλο».
EVANGELICALS NOW
